Wiktor Baloga

Data urodzenia: 15.06.1963

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodzony we wsi Zawidowo w rejonie Mukaczewskim obwodu zakarpackiego. W 1984 roku ukończył Lwowski Instytut Handlu i Ekonomii.

Biznes i polityka. Po odbyciu służby wojskowej pracował jako starszy towaroznawca, zastępca przewodniczącego kółka rolniczego w Kosinie na Beregówszczyźnie, starszy towaroznawca w Mukaczewie w systemie spółdzielczym. W latach 1992-1997 Baloga był dyrektorem firmy Rej-promin, a następnie do marca 1998 r. dyrektorem spółki z o.o. Barva.

Wiosną 1998 roku wówczas jeszcze członek SDPU(o) Baloga wygrywa wybory na burmistrza Mukaczewa. Od maja 1999 do czerwca 2001 roku pełni funkcję gubernatora obwodu zakarpackiego. Jednak przyjaźń z zjednoczonymi i gubernatorstwo nie trwały długo. Ostry konflikt z jego pierwszym zastępcą Ivanem Ryzakiem, również ważnym członkiem SDPU(o), doprowadził do zerwania z partią Wiktoro Medwedczuka.

W kwietniu 2002 r., już jako bezpartyjny, Baloga zostaje posłem do Rady Najwyższej Ukrainy. W parlamencie wchodzi do opozycyjnej frakcji Nasza Ukraina, pracuje w komitecie ds. polityki ekonomicznej, własności i inwestycji. Po zwycięstwie Wiktora Juszczenki w wyborach prezydenckich w lutym 2005 r. Baloga ponownie wraca na stanowisko gubernatora obwodu zakarpackiego, tym razem już na kolor pomarańczowy.

27 września 2005 r. został mianowany ministrem ds. sytuacji nadzwyczajnych i ochrony ludności przed skutkami katastrofy w Czarnobylu w rządzie Jurija Jechanurowa. 4 sierpnia 2006 r. ponownie został powołany przez Radę Najwyższą Ukrainy na szefa MCzS, ale już w rządzie Wiktora Janukowycza. Tylko miesiąc później Juśczenko mianował Balogę na stanowisko kierownika Sekretariatu Prezydenta.

Zwolniony ze stanowiska kierownika Sekretariatu 19 maja 2009 roku.

12 listopada 2010 roku, dekretem prezydenta Janukowycza, został mianowany ministrem ds. sytuacji nadzwyczajnych i spraw ochrony ludności przed skutkami katastrofy w Czarnobylu. 9 grudnia 2010 r. objął stanowisko ministra sytuacji nadzwyczajnych utworzonego w wyniku optymalizacji systemu centralnych organów władzy wykonawczej. Został zdymisjonowany w grudniu 2012 roku.

2012-2014 r. - poseł do Rady Najwyższej Ukrainy VII kadencji. Wygrał wybory w jednomandatowym okręgu nr 69 (obwód zakarpacki), kandydat Partii Jedności. Członek komitetu parlamentarnego ds. integracji europejskiej.

Od listopada 2014 roku do sierpnia 2019 roku - poseł do Rady Najwyższej Ukrainy VIII kadencji. Wygrał wybory w jednomandatowym okręgu nr 69 (obwód zakarpacki), samokandydat.

W wczesnych wyborach parlamentarnych w 2019 roku kandydował w okręgu wyborczym nr 69 (obwód zakarpacki). Po głosowaniu wybory wygrał.

Poglądy i oceny. Jak podaje strona głowy państwa, 'w trakcie wykonywania powierzonych zadań Sekretariat bronił pozycji prezydenta Ukrainy w współpracy z Radą Najwyższą, Radą Ministrów, Sądem Konstytucyjnym...' Szczególnie aktualne 'bronienie pozycji' stało się po powrocie w 2007 roku do Gabinetu Kravczyka i narosłym konflikcie między prezydentem a rządem wraz z parlamentarną większością w formacie Partia Regionów - SP(...)