Olena Bondarenko
Data urodzenia: 26.05.1974
Olena Anatoliwna Bondarenko - ukraińska deputowana V, VI i VII kadencji, członkini Partii Regionów. Znana ze swoich antyukraińskich wypowiedzi, aktywna uczestniczka Antymajdanu podczas Rewolucji Godności.
Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodzona w Makiejewce obwodu donieckiego. W 1991 roku rozpoczęła studia na Wydziale Historycznym Donieckiego Państwowego Uniwersytetu. Od trzeciego roku studiów rozpoczęła naukę na Wydziale Dziennikarstwa w ramach Wydziału Specjalistycznego i Dodatkowego, specjalizacja 'dziennikarstwo'. W 1996 roku ukończyła oba wydziały. W 2004 roku ukończyła Wydział Zarządzania Administracyjnego Donieckiej Państwowej Akademii Zarządzania.
Kariera. Pierwsze miejsce pracy Bondarenko - regionalny tygodnik Donieckie Nowości, korespondent dorywczy. W 1995 roku przeniosła się do służby informacyjnej telewizji TRK Ukraina.
Wszystkie powiązane materiały
- Jutro RBN w Charkowie. Murayev, który grozi sankcjami, wzywa ludzi 'bronżając przyszłość'Wiadomości
- Żąda się zablokowania kanału NASZA. Petycja Sternenka zebrała 25 000 podpisówWiadomości
Od 1997 roku zajęła się dziennikarstwem politycznym, przechodząc do oddziału regionalnego kanału telewizyjnego Inter - TRK Nowy Donbass. W 1999 roku, po narodzinach córki, Bondarenko przerwała karierę telewizyjną, pisząc artykuły do regionalnej gazety Życie.
W 2001 roku została rzecznikiem prasowym regionalnej organizacji Partii Zielonych. Po kilku miesiącach pracy w PZU została zaproszona do zespołu przewodniczącego Obwodowej Rady Donieckiej Borysa Kolesnikowa. Na początku pracowała jako jego asystentka, a następnie została szefem stworzonego w radzie obwodowej biura prasowego. Praca z Kolesnikovem, który w 2003 roku został przewodniczącym Donieckiego Obwodowego Oddziału Partii Regionów, zdecydowała o dalszej karierze politycznej Bondarenko.
W 2006 roku na wyborach parlamentarnych Bondarenko została deputowaną ludową według listy Partii Regionów (nr 125). Pracowała w komitecie Rady Najwyższej ds. wolności słowa i informacji, kierowała podkomitetem ds. reklamy, a następnie została pierwszym wiceprzewodniczącym komitetu. Była członkinią tymczasowych komisji śledczych Rady Najwyższej do badania śmierci Heorhija Gongadze i sprawdzania faktów korupcji, nadużyć służbowych przez niektórych funkcjonariuszy MSW.
W 2007 r. na powtórnych wyborach parlamentarnych kierowała departamentem komunikacji centralnego sztabu wyborczego Partii Regionów.
2007–2012 - deputowana ludowa z listy Partii Regionów (nr 145). Ponownie pracowała w komitecie ds. wolności słowa i informacji. Kierowała podkomitetem ds. telewizji i radia.
W maju 2011 r. została wybrana na przewodniczącą Stowarzyszenia Prawoobiorców i Dostawców Zawartości - organizacji społecznej, która zadeklarowała zasady rozwoju rynku treści i telewizji płatnej na Ukrainie, ochronę interesów autorów, ich praw intelektualnych, a także wspieranie zaspokajania rosnącego popytu konsumentów na treści.
W maju 2012 r. została oficjalnym rzecznikiem prasowym Partii Regionów.
Od grudnia 2012 do listopada 2014 r. - deputowana do Rady Najwyższej VII kadencji z listy Partii Regionów (nr 47). Pierwszy wicelider komitetu parlamentarnego ds. wolności słowa i informacji. Jego głównym zadaniem było przyjęcie nowej wersji ustawy o telewizji i radiu.
Członkini Ogólnoukraińskiego Związku Dziennikarzy.
16 stycznia 2014 r. głosowała za 'dyktatorskimi prawami' - pakietem antydemokratycznych ustaw, które znacząco ograniczały prawa obywateli i wolność słowa.
20 lutego 2014 r., w trakcie ostrej fazy konfliktu na Euromajdanie, na stronie niemieckiego wydania Spiegel Online ukazało się wywiad z Bondarenko. Według niej miała mówić, że działania policji nie były wystarczająco stanowcze. Na pytanie dziennikarza, że niektórzy demonstranci zostali zastrzeleni w głowę, miała odpowiedzieć, że na placu nie było już pokojowych demonstrantów, a pozostali tam tylko wandale, podpalacze i uzbrojeni ekstremiści. 25 lutego Bondarenko oświadczyła, że jej słowa zostały znacznie zniekształcone przez dziennikarza podczas tłumaczenia. Dziennikarz Spiegel Online Benjamin Bidder skomentował to oświadczenie na Facebooku: Bondarenko kilkakrotnie powtórzyła, że policja nie działała wystarczająco stanowczo (was operating not hard enough), a także, że asystent Bondarenko zapoznał się z wywiadem i wyraził zgodę na jego publikację.
Ukraiński holding medialny (UMH) Serhija Kurchenki ogłosił mianowanie Oleny Bondarenko z dniem 26 września 2014 r. przewodniczącą rady nadzorczej. Na tym stanowisku zastąpi Jurija Rowenskiego, który odszedł z UMH w lipcu. Zgodnie z przepisami prawnymi, równocześnie Bondarenko zrzeknie się mandatu deputowanej do Rady Najwyższej.
1 kwietnia 2015 roku Olena Bondarenko opublikowała oświadczenie prasowe UMH, w którym poinformowano, że odchodzi ze stanowiska przewodniczącej rady nadzorczej Ukraińskiego Holdingu Mediów.
Na przedterminowych wyborach parlamentarnych 2019 roku startowała w 131 okręgu jednomandatowym (obwód mikołajowski). Po ogłoszeniu wyników wyborów przegrała w okręgu, zajmując czwarte miejsce.
Odznaczenia. Order 'Za Zasługi' (2011 r.).
Rodzina. Bondarenko jest zamężna. Mąż Andrij Bondarenko (ur. 1969) - w latach 2010-2012 zastępca ministra ds. nadzwyczajnych sytuacji.
Dzieci: córka Polina (1999) - mieszka w USA, mężatka za Amerykaninem.
Syn Mychajło (2010).
Zainteresowania. Muzyka, literatura klasyczna i specjalistyczna, squosh, hodowla roślin kwiatowych.
09.01.2024 r.