Aleksander Lawrinowicz

Data urodzenia: 28.06.1956

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodzony w Owruczu w obwodzie żytomierskim. W 1978 roku ukończył Uniwersytet Kijowski im. T. Szewczenki, uzyskując dyplom inżyniera-fizyka. Drugie wyższe wykształcenie uzyskał w latach 1994-1998 na Narodowej Akademii Prawa im. Jarosława Mądrego. Lawrinowicz to dwukrotnie doktor nauk technicznych i prawniczych. Tematy obronionych dysertacji to 'Intensyfikacja obróbki nadzwężdzieńczej ceramiki laserowym promieniowaniem' (1988 rok) i 'Ustawa wyborcza Ukrainy i problemy jej doskonalienia' (2001 rok).

Kariera. W latach 1978-1991 pracował w Instytucie Materiałów Nadtwardych Akademii Nauk Ukrainy (z przerwą na służbę w armii). W latach 1990-1992 wykładał na Politechnice Kijowskiej.

W 1989 roku został aktywnym członkiem Ludowego Ruchu Ukrainy. W latach 1990-1998 był wybierany wiceprzewodniczącym LRH. Był członkiem Rady Politycznej i Centralnego Prowodu LRH (do 2003 roku). Pierwotnie nosił legitymację partyjną nr 2, a po przerejestrowaniu partii - pod nr 4. W 1990 roku został członkiem Centralnej Komisji Wyborczej, a w 1991 roku - wiceprzewodniczącym. W 1993 roku pełnił obowiązki przewodniczącego CKW.

W 1994 roku po raz pierwszy został wybrany na deputowanego Ukrainy. Wszedł do frakcji LRH, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu ds. polityki prawnej i reformy sądownictwa. W następnej kadencji parlamentu również należał do frakcji Udaku, był sekretarzem Komitetu ds. polityki prawnej. W październiku 2001 roku złożył mandat poselski w związku z nominacją na stanowisko Sekretarza Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. Po wyborach w 2002 roku znalazł się w dolnej części listy przejścia 'Naszej Ukrainy' (zajął 60. miejsce), jednak zrezygnował z pracy w Radzie Najwyższej.

W maju 2002 roku Lawrinowicz został mianowany na stanowisko ministra sprawiedliwości w rządzie Anatolija Kinacha. Zachował swoje stanowisko w rządzie Wiktora Janukowycza. Jako minister pełnił funkcje członka RNBOU, Rady Głównej Sprawiedliwości, Państwowej Rady ds. integracji europejskiej i euroatlantyckiej Ukrainy oraz innych państwowych organów doradczych. Stracił stanowisko w lutym 2005 roku po nominacji 'pomarańczowego' rządu Julii Tymoszenko.

W chwili drugiego mianowania na stanowisko ministra sprawiedliwości (stało się to 1 listopada 2006 roku, bezpośrednio po rezygnacji 'pomarańczowego' kolegi Romana Zwarycza) Lawrinowicz zajmował stanowisko pierwszego zastępcy ministra w Kancelarii Ministrów - szefa Zarządu Odźwiernego w Sekretariacie Kancelarii Rady Ministrów Ukrainy (od sierpnia 2006 roku). Zarówno na poprzednim stanowisku, jak i na ostatnim aktywnie uczestniczył w konflikcie między prezydentem Wiktor Juszczenko i rządzącej koalicji po stronie tej ostatniej.

W wyniku przedterminowych wyborów parlamentarnych został deputowanym do Rady Najwyższej Ukrainy VI kadencji z listy Partii Regionów. Pełnił funkcje pierwszego wiceprzewodniczącego Rady, zastępcy lidera frakcji Partii Regionów Janukowycza i zastępcy komitetu Rady ds. polityki prawnej.

Od marca 2010 r. do lipca 2013 r. był ministrem sprawiedliwości w rządzie Mykoły Azarowa.

2 lipca 2013 roku Rada Najwyższa Ukrainy mianowała Lawrinowicza w skład Rady Głównej Sprawiedliwości.

4 lipca 2013 r. do 10 kwietnia 2014 r. - przewodniczący Rady Głównej Sprawiedliwości, jego kandydaturę poparło 15 z 16 członków rady.

26 lipca 2022 roku Aleksander Lawrinow został strukcyjonyżeowany w zdradę stanu za rolę w przygotowaniu harkowskich umów z 2010 roku, które przedłużyły pobyt Floty Czarnomorskiej RF na Krymie i w efekcie ułatwiły Kremlowi zajęcie półwyspu w 2014 roku. Tego samego dnia został ogłoszony krajowy i międzynarodowy.

Widoki i opinie. Występował za przeniesieniem systemu więziennego i instytucji rejestracji obywateli spod 'ochrony' Ministerstwa Spraw Wewnętrznych pod jurysdykcję Ministerstwa Sprawiedliwości zgodnie z zobowiązaniami Ukrainy wobec Rady Europy. W jednym z wywiadów powiedział: 'Ministerstwo Sprawiedliwości nigdy nie stawiało sobie za cel współzawodnictwo z nikim w zakresie posiadania jakichkolwiek uprawnień... Państwo nie ma już prawa zezwalać albo nie zezwalać komuś na życie albo nie życie w tym czy innym miejscu, pracować albo nie pracować w tej czy innej firmie, rejestracji albo nie rejestracji. Obecnie porządek prawny sprowadza się nie do udzielania zezwoleń czy zakazów, a do sankcjonowania woli obywateli'. Próby te nie zakończyły się sukcesem. Według ministra, z powodu 'interesu' niektórych deputowanych i, być może, kierownictwa MSW.

Dość sceptycznie oceniał możliwość utworzenia Jednolitej Przestrzeni Gospodarczej (JPG). W swoim czasie zgłosił kilka uwag dotyczących pakietu dokumentów dotyczących JPG, co wywołało niekwestionowany niepokój Janukowicza.

Lawrinowicz uważa, że należy zrezygnować z praktyki tworzenia tymczasowych komisji śledczych w Radzie Najwyższej: 'brak uprawnień - brak sensu tworzyć ambitne, acz bezradne organy...' Chociaż sam będąc deputowanym kierował komisją śledczą w sprawie 'sprawy Goń́gadze'.

Twierdzi, że największym zagrożeni