Ihor Lichowy

Biografia Ihora Lichowego

Data urodzenia: 12.06.1957

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Ihor Lichowy urodził się w wiosce Wrubliwka w rejonie Romanowskim w obwodzie żytomierskim. W 1979 roku ukończył Odeską Politechnikę na kierunku 'inżynier elektromechanik'. Posiada również kwalifikacje socjologa.

Kariera. W latach 1979-1985 Ihor Lichowy pracował jako energetyk w dziale i inżynier konstruktor w Kaniewskim Zakładzie Elektromechanicznym 'Magnet'.

W latach 1985-1987 był instruktorem i kierownikiem w Kaniewskim Komitecie Rejonowym KP Ukraina.

W latach 1987-1989 był pierwszym zastępcą przewodniczącego Kaniewskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego (kurator spraw dotyczących rozwoju kultury i sportu, edukacji, turystyki, kontaktów zewnętrznych oraz pracy służb komunalnych).

W latach 1987-2002 był deputowanym Kaniewskiego Miejskiego Rady Ludowych Deputatów.

W latach 1990-1994 był deputowanym Czerkaskiej Obwodowej Rady.

W latach 1989-2005 Ihor Lichowy zajmował stanowisko dyrektora Kaniewskiego Państwowego Muzeum-Rezerwatu im. T.G. Szewczenki oraz generalnego dyrektora Narodowego Rezerwatu Szewczenki. Jako kierownik znanego obiektu historycznego ukończył Instytut Podnoszenia Kwalifikacji Pracowników Kultury i Sztuki Ukrainy (na kursie 'Problemy zarządzania w pracy państwowych historyczno-kulturowych rezerwatów').

W październiku 2005 roku na mocy dekretu prezydenta Wiktora Juszczenki został powołany na ministra kultury i turystyki Ukrainy w rządzie Jurija Jechanurova. A w sierpniu 2006 roku został przewodniczącym Ministerstwa Kultury w rządzie Wiktora Janukowycza (powołany przez Radę Najwyższą z kwoty bloku 'Nasza Ukraina'). Ponieważ szeroka koalicja z udziałem 'Naszej Ukrainy' nie doszła do skutku, partia podniosła kwestię odwołania swoich ministrów.

1 listopada 2006 roku parlament zagłosował za dymisją Ihora Lichowego. W tym samym dniu jego stanowisko zajmował Jurij Bohucki, który wcześniej był przewodniczącym Ministerstwa Kultury w pierwszym rządzie Wiktora Janukowycza.

Niedługo po dymisji z rządu Ihor Lichowy został mianowany kierownikiem Głównego Zarządu ds. Ochrony Krajowego Dziedzictwa Kulturowego Kancelarii Prezydenta Ukrainy. A 6 lutego 2007 roku Wiktor Juszczenko mianował go Ambasadorem Ukrainy w Republice Białoruś. Jednak relacje z białoruskim rządem na początku nie układały się dobrze. Ambasador musiał czekać kilka miesięcy na wręczenie listów uwierzytelniających białoruskiemu prezydentowi Aleksandrowi Łukaszence. Do Mińska Ihor Lichowy przyjechał 20 marca, a następnego dnia wręczył ministrowi spraw zagranicznych kopie listów uwierzytelniających, co umożliwiło dyplomacie rozpoczęcie pracy. Jednak wręczenie listów uwierzytelniających prezydentowi uważa się za niezbędną procedurę w praktyce dyplomatycznej. Według 'Białoruskich Nowości' problemy mogły być spowodowane tym, że Ihor Lichowy krytykował politykę gospodarczą białoruskich władz, wskazując, że 'powstaje bardzo wiele pytań dotyczących naruszania praw ukraińskich przedsiębiorców na Białorusi'.

Został odwołany z funkcji ambasadora dekretem prezydenta Wiktora Juszczenki 24 lutego 2010 roku.

Od 17 grudnia 2014 roku do kwietnia 2016 - pierwszy zastępca ministra kultury Ukrainy.

Opinie. Jako minister, Ihor Lichowy był zwolennikiem ukrainizacji krajowej kinematografii, uważając, że rząd Wiktora Janukowycza powinien kontynuować inicjatywę przekładania zagranicznych filmów na język ukraiński. Zainicjował utworzenie specjalnego organu państwowego ds. realizacji polityki językowej. Uważał, że w sferze turystyki rząd powinien rozwijać w pierwszej kolejności turystykę krajową. Jako minister miał z pełnym zaangażowaniem wpływać na sytuację w obliczu zabudowy historycznej części Kijowa, ponieważ podobał mu się 'ofensywny' styl prezydenta dotyczący ochrony dziedzictwa kulturowego. Wspierał pomysł przekazywania zamków i innych obiektów kulturowo-historycznych w długoterminowy wynajem (w tym z udziałem cudzoziemców) - w celu restauracji i ochrony dla potomnych (na wzór Polski).

Tytuły, nagrody. Ihor Lichowy jest członkiem rzeczywistym Międzynarodowej Rady ds. Pomników Wybitnych Miejsc (ICOMOS), członkiem zarządu Ukraińskiego Funduszu Kultury, Rady Publicznej Międzynarodowych Stosunków 'Ukraina-Świat', Głównej Rady Ukraińskiego Towarzystwa Ochrony Zabytków Historii i Kultury, Narodowego Związku Dziennikarzy Ukrainy. Odznaczony tytułem Zasłużonego Działacza Kultury Ukrainy, odznaczony orderem 'Za Zasługi' III stopnia.

Rodzina. Żonaty, ma dwoje dzieci.

10.06.2022 r.