Jurij Łucenko
Data urodzenia: 14.12.1964
Jurij Vitalijowicz Łucenko - były prokurator generalny Ukrainy (2016-2019), deputowany do ukraińskiego parlamentu IV, VI, VII, VIII kadencji, dwukrotnie minister spraw wewnętrznych Ukrainy (2005-2006, 2007-2010).
Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodzony w Równem. W 1989 roku ukończył Lwowski Instytut Politechniczny na kierunku elektrotechnika. W przerwie między nauką (w latach 1984-1986) odbył służbę w armii.
Kariera. W latach 1989-1996 Łucenko był inżynierem technologiem, mistrzem działu, kierownikiem biura technicznego na Zakładzie im. 60-lecia Października, głównym konstruktorem Zakładu Gazotron w Równem, zastępcą przewodniczącego Rówieńskiej Obwodowej Rady, przewodniczącym komitetu ekonomicznego Rówieńskiej Obwodowej Administracji.
Wszystkie powiązane materiały
- Sprzeniewierzenie 1,2 mld hrywien: NABU zakończyło dochodzenie w sprawie Banku VAB Finanse
W latach 1997-1998 - zastępca głowy Ministerstwa ds. Nauki i Technologii.
Od września 1998 do kwietnia 1999 - asystent premiera Ukrainy Walerego Pustowoiteńko.
Później przez trzy lata Łucenko pracował jako asystent-konsultant deputowanego, lidera Socjaldemokratycznej Partii Ukrainy Ołeksandra Moroza w sekretariacie Rady Najwyższej. Sekretarz Rady Politycznej SPD w latach 1996-1998. Był deputowanym do Rady Najwyższej Ukrainy z ramienia SPD w parlamencie IV kadencji.
Od końca lat 90. aż do zwycięstwa Wiktora Juszczenki w wyborach prezydenckich w 2004 roku Łucenko był aktywnym przeciwnikiem reżimu Łeonida Kuczy. W 2001 roku był jednym z przywódców głośnej akcji protestu „Ukraina bez Kuczy”, która była połączona z poważnymi starciami manifestantów z organami ścigania. Jesienią 2004 roku był jednym z bezpośrednich organizatorów i liderów akcji obywatelskiego nieposłuszeństwa w Kijowie, często występował przed tłumem na Majdanie. Na fali Pomarańczowej Rewolucji 4 lutego 2005 roku objął stanowisko szefa MSW. Łucenko stał się pierwszym w historii Ukrainy cywilnym kierownikiem tego organu siłowego. Objął stanowisko w trzech kolejnych rządach - Julii Tymoszenko, Jurija Jechanurowa i Wiktora Janukowicza.
1 grudnia 2006 roku został zwolniony ze stanowiska ministra spraw wewnętrznych. Jego miejsce zajął były kolega partyjny, członek antykryzysowej koalicji Wasyl Czusko.
Po rezygnacji Łucenko ogłosił utworzenie opozycyjnego społecznego ruchu Samoobrona Ludowa, do którego dołączyli byli nasiukraińcy Mykoła Katerynczuk i Dawyd Żwania, doradca prezydenta Taras Stećkiw. Nastąpił przeszukanie w mieszkaniu opozycjonisty zorganizowane przez Prokuraturę Generalną oraz nałożenie na niego zakazu opuszczania kraju z podejrzeniem nielegalnego, nieuzasadnionego rozdawania pistoletów nagrodowych.
Złożywszy broń ministra, Łucenko ogłosił konieczność przeprowadzenia przedterminowych wyborów parlamentarnych i w zasadzie rozpoczął kampanię wyborczą Samoobrony Ludowej. Nieprzypadkowo poparł inicjatywę prezydenta dotyczącą przedterminowego rozwiązania Rady Najwyższej V kadencji. Kiedy nieplanowane wybory stały się faktem, utworzono blok wyborczy Nasza Ukraina - Samoobrona Ludowa (NW), którego listę kandydatów prowadził były szef MSW.
18 grudnia 2007 roku, niedługo po utworzeniu koalicji między BJuT a NU-NS, został mianowany szefem MSW w drugim rządzie Tymoszenko. 28 stycznia 2010 roku, na dzień przed drugą turą wyborów prezydenckich, w których uczestniczyli premier Tymoszenko i lider Partii Regionów Janukowicz, za inicjatywą frakcji Partii Regionów Rada Najwyższa zdymisjonowała Łucenka. Tymoszenko zwołała nadzwyczajne posiedzenie Rady Ministrów, na którym Łucenko został mianowany pierwszym zastępcą ministra spraw wewnętrznych z powierzeniem mu wykonywania obowiązków szefa MSW. Jednak po tym, jak Sąd Okręgowy administracyjny w Kijowie zablokował decyzję rządu, Rada Ministrów zastąpiła go Michaiłem Kłujewem. Zwolniony po mianowaniu nowego kierownictwa MSW w marcu 2010 roku.
27 lutego 2012 roku został skazany na cztery lata pozbawienia wolności wraz z konfiskatą mienia, pozbawieniem prawa zajmowania stanowisk związanych z pełnieniem obowiązków organizacyjnych lub zarządczych, z wykluczeniem prawa zajmowania stanowisk związanych z pełnieniem obowiązków organizacyjnych lub zarządczych na okres do trzech lat, ponadto Jurija Łucenko jest pozbawiony stopnia urzędnika państwowego I rangi. Sędziowie sądu rejonowego w Kijowie uznali go winnym nadużycia władzy, niecelowego wykorzystania pieniędzy publicznych, przyznania mieszkania swojemu kierowcy i zaliczenia doświadczenia cywilnego jako doświadczenia policyjnego. Zasądzili, aby płacił państwu 643 tys. hrywien szkód. W tym celu skonfiskowano majątek byłego urzędnika. Zarekwirowano samochód i kijowskie mieszkanie.
3 lipca 2012 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał areszt Łucenki za nielegalny, a także za politycznie motywowany.
7 kwietnia 2013 r. na podstawie dekretu prezydenta został zwolniony z dalszego odbywania kary głównej.
20 marca 2014 roku Sąd Okręgowy w Kijowie unieważnił wszystkie decyzje dotyczące Jurija Łucenki, uznając go za więźnia politycznego.
17 czerwca 2014 r. dekretem głowy państwa został mianowany radcą prezydenta Ukrainy Petra Poroszenki.
27 sierpnia 2014 r. na kongresie partii Solidarność Łucenko został wybrany przewodniczącym tej siły politycznej. Tego samego dnia delegaci kongresu zatwierdzili nową nazwę partii - Blok Petra Poroszenki.
Podczas przedterminowych wyborów jesienią 2014 roku został wybrany do parlamentu z listy Bloku Petra Poroszenki. Przewodził frakcji Bloku Petra Poroszenki w parlamencie.
12 maja 2016 roku Rada Najwyższa poparła rozporządzenie prezydenta o mianowaniu Łucenki na stanowisko prokuratora generalnego Ukrainy. Poroszenko natychmiast podpisał dekret o mianowaniu nowego prokuratora generalnego.
29 sierpnia 2019 roku Jurij Łucenko złożył rezygnację ze stanowiska prokuratora generalnego. Tego samego dnia deputowani zagłosowali za projektem uchwały o zwolnieniu z urzędu prokuratora generalnego Jurija Łucenki, za którymi zagłosowało 317 posłów.
W 2022 roku podczas pełnoskalowego rosyjskiego inwazji na Ukrainę został powołany do Sił Zbrojnych Ukrainy. Awansowany na stopień kapitana, został dowódcą plutonu dronów uderzeniowych.
Na początku lipca 2023 roku Jurij Łucenko poinformował, że został zwolniony z SZU. Powodem było postanowienie Rady Kwalifikacyjnej dotyczące dalszej niemożności służby wojskowej ze względu na stan zdrowia (niepełnosprawność).
Rodzina. Łucenko jest żonaty. Wychowuje dwóch synów. Żona Iryna - była deputowana do Rady Najwyższej Ukrainy, członkini frakcji Blok Petra Poroszenki
04.12.2023 r.