Jewgienij Marcuk

Data urodzenia: 28.01.1941

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodzony we wsi Dolinovka w rejonie Hajworońskim obwodu kirowohradzkiego. W 1963 roku ukończył Kirowski Instytut Pedagogiczny (specjalizacja: nauczyciel języka niemieckiego, języka ukraińskiego i literatury). Drugie wyższe - prawne. Kandydat nauk prawnych.

Kariera. Rozpoczął profesjonalną działalność w 1963 roku od stanowiska funkcjonariusza KGB Ukraińskiej SRR w obwodzie kirowohradzkim.

Od 1965 do 1988 roku Marcuk pracował jako młodszy, starszy funkcjonariusz, naczelnik wydziału, zastępca naczelnika zarządu, szef inspekcji KGB. W 1988 roku objął stanowisko naczelnika Zarządu KGB w obwodzie połtawskim.

Od 1990 roku - pierwszy zastępca przewodniczącego KGB Ukraińskiej SRR. W czerwcu-listopadzie 1991 roku - państwowy minister obrony, bezpieczeństwa narodowego i sytuacji nadzwyczajnych Ukrainy. Od listopada 1991 do lipca 1994 roku - szef Służby Bezpieczeństwa Ukrainy. Stopień wojskowy - generał armii (od 1994 roku).

W lipcu 1994 roku mianowany wicepremierem Ukrainy, w październiku tego samego roku - pierwszym wicepremierem. Od marca 1995 roku - pełniący obowiązki premiera Ukrainy, pierwszy wicepremier. Od czerwca 1995 do maja 1996 roku - premier Ukrainy.

Wziął udział w wyborach prezydenckich w 1999 roku, uzyskując w pierwszej turze 2 138 356 głosów wyborców (8,13% ogółu). W finalnej części kampanii prezydenckiej, w listopadzie 1999 roku, dekretem prezydenta Łeonida Kuczmy, ponownie kandydującego na stanowisko głowy państwa, Marcuk został mianowany sekretarzem Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy.

Od czerwca 2003 do września 2004 roku pełnił funkcję ministra obrony Ukrainy, którą po inicjowanej przez Kuczmę rezygnacji zastąpił go generał Oleksandr Kuzmuk.

Dwukrotnie wybierano go deputowanym do Rady Najwyższej Ukrainy - w 1995 i 1998 roku. W II kadencji Rady Najwyższej kierował frakcją Wybór Społeczno-Rynkowy. W III kadencji prowadził frakcję SDPU(o), następnie należał do grupy Niezależni. Był członkiem komisji Rady Najwyższej ds. obrony i bezpieczeństwa państwa oraz przewodniczącym komisji ds. polityki społecznej i pracy.

W grudniu 2004 roku, po rezygnacji z funkcji szefa resortu obrony, Marcuk objął przewodnictwo w Partii Wolność. Partia wzięła udział w wyborach parlamentarnych w 2006 roku jako część bloku „Jewhen Marcuk - Jedność”, który zdobył zaledwie 17 tysięcy głosów wyborców (0,06%) i zajął 37. miejsce spośród 45 możliwych.

19 maja 2008 roku dekretem głowy państwa Wiktora Juszczenki został powołany na honorowego doradcę prezydenta Ukrainy. Zwolniony dekretem jego następcy Wiktora Janukowycza w marcu 2010 roku.

W grudniu 2014 roku został szefem międzynarodowego sekretariatu ds. bezpieczeństwa i współpracy obywatelskiej między Ukrainą a NATO.

W maju 2015 roku prezydent Ukrainy Petro Poroszenko mianował go reprezentantem Ukrainy w podgrupie do spraw bezpieczeństwa w Trójstronnej Grupie Kontaktowej ds. pokojowego uregulowania sytuacji na Donbasie.

22 listopada 2018 roku prezydent Petro Poroszenko mianował Jewhenia Marcuka reprezentantem Ukrainy w trójstronnej grupie kontaktowej w Mińsku w sprawie uregulowania sytuacji na Donbasie.

19 maja 2019 roku prezydent Petro Poroszenko swoim rozporządzeniem zwolnił Marcuka z obowiązków reprezentowania Ukrainy w Trójstronnej Grupie Kontaktowej.

Poglądy i oceny. Marcuka klasyfikuje się jako mistrza i asa ukraińskiego politycznego życia, uważa się go za znawcę intryg i politycznych kulis.

Ze stanowiska premiera, tak jak miało to miejsce za prezydentury Kuczy, został odwołany za 'kształtowanie własnego wizerunku politycznego'.

Specjaliści od ukraińskiego 'sztuki możliwości' pamiętają Marcuka jako jednego z uczestników 'kaniwskiej czwórki'. W skład tej czwórki wchodzili również Ołeksandr Moroz, Włodzimierz Olijnyk i Ołeksandr Tkaczenko. W wyborach prezydenckich w 1999 roku ci politycy postawili sobie za cel nie dopuścić do ponownego przyjścia Kuczy do władzy, wystawiając wspólnego kandydata. Ale w najgorszych tradycjach ukraińskiej polityki w najbardziej odpowiednim momencie pękły garnki i ruszyli samodzielnie do pierwszej tury. W rezultacie Ukraińcy musieli wybierać między już dość 'nadużytym' Kuczą a komunistą Petrem Simonenką. Wtedy niektórzy obserwatorzy w rozpadzie 'kanevskiej czwórki' dostrzegli rękę 'Danyłycza'. Nominacja Marcuka na stanowisko sekretarza RNBO pojawiła się po pierwszej turze wyborów i była odbierana niejednoznacznie.

Po przegranej w wyborach 2006 roku Marcuk pozostawał na marginesie aktywnego życia politycznego. Tylko czasami komentował różne rezonansowe wydarzenia.

Kilka miesięcy przed mianowaniem doradcą prezydenta, w lutym 2008 roku, wszedł w skład Rady Starszych. By 'zapewnić demokratyczny rozwój państwa, zachować pozytywne tradycje', stworzył ją pierwszy ukraiński prezydent Łeonid Krawczuk, zapraszając znanych, ale 'zapomnianych' - Witolda Fokina, Walerija Pustowejtenko i innych.

Rodzina. Żona Marcuka - główna redaktor gazety codziennej Den Larysa Iwsińa. Polityk ma dwóch synów z pierwszego małżeństwa (Tarasa i Wadima) oraz kilkoro wnuków.

Śmierć. Jewgienij Marcuk zmarł 5 sierpnia 2021 roku w wieku 81 lat z powodu zatrzymania akcji serca.

05.08.2021 r.