Mykoła Martynenko

Data urodzenia: 12.01.1961

Mykoła Włodzimirowycz Martynenko - deputowany Ludowy Ukrainy III-VIII kadencji. Członek partii Ludowy Front od września 2014 roku. Wcześniej należał do partii komunistycznej, NDP, Nasza Ukraina, Frontu Zmin i Batkiwszczyna.

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodzony w Switłowodzku w obwodzie kirowohradzkim. W 1984 roku ukończył Charkowski Instytut Lotniczy im. Żukowskiego na kierunku inżynier mechanik (specjalizacja - budowa samolotów).

Kariera. Zaraz po ukończeniu instytutu, przez dwa lata Martynenko pracował jako inżynier na Kijowskiej Fabryce Maszyn. W 1986 roku był zastępcą sekretarza i komitetu fabryki, sekretarzem Komitetu Miejskiego Komsomołu Kijowskiego. Następnie zajął się biznesem.

Wszelkie powiązane materiały

• NABU poinformowało byłego deputowanego Martynenko o podejrzeniu o przyjmowanie łapówek Biznes
• Prokuratura podejrzewa top-menadżera Banku Diamentowego o defraudację 25 mln hrywien Finanse
• Ukraina może stać się energetycznym tarczą Europy. Wywiad z szefem Ukrgaztransgaz Biznes < p> Od 1991 do 1998 r. - przewodniczący zarządu, prezydent „DOMU HANDLOWEGO”, przewodniczący zarządu OOO „Interport-Kowel”.

  Kariera polityczna. Po wyborach w 1998 roku Mykoła Martynenko wszedł do frakcji NDP, pracował w komitecie VR ds. kompleksu energetycznego, polityki jądrowej i bezpieczeństwa jądrowego.

  W 2002 roku w Radzie Najwyższej IV kadencji Martynenko został członkiem frakcji Nasza Ukraina i został wybrany zastępcą przewodniczącego komitetu ds. TEC. Później stał na czele grupy deputowanych Razom, którzy byli zaangażowani w finansowanie bloku NU i kampanii wyborczej Wiktora Juszczenki.

  Podczas wyborów prezydenckich w 2004 roku Martynenko był zastępcą kierownika sztabu wyborczego Juszczenki i był blisko z nim związany. We wrześniu 2005 roku został liderem frakcji VR Nasza Ukraina (po odejściu jej lidera Romana Bezsmiernego do pracy w rządzie Julii Tymoszenko) i pozostał jej liderem do końca kadencji.

  Podczas wyborów w 2006 roku Martynenko został członkiem prezydium proprządowej partii Ludowy Związek Nasza Ukraina (NSNU), przewodniczący kijowskiej organizacji partyjnej - dostał się do parlamentu z listy bloku Nasza Ukraina pod nr 21. Fiz wojewody TEC. Wtedy stanowisko lidera frakcji (i partii) objął Włodzimierz Kiryłenko.

  2007-2012 r. - deputowany Ludowy Ukrainy VI kadencji z bloku Nasza Ukraina - Ludowa Obrona (NUNS), drugi raz został przewodniczącym komitetu VR ds. TEC. W styczniu 2009 roku został liderem NUNS.

  Od grudnia 2012 do listopada 2014 roku - deputowany Ludowy Ukrainy z partii Batkiwszczyna (nr 17 na liście wyborczej). Przewodniczący komitetu VR ds. kompleksu energetycznego, polityki jądrowej i bezpieczeństwa jądrowego.

  Jesienią 2014 roku, w przedterminowych wyborach, dostał się do Rady Najwyższej z list Ludowego Frontu (z numerem 14). Zastępca przewodniczącego frakcji parlamentarnej partii Ludowy Front. Przewodniczący komitetu VR ds. kompleksu energetycznego, polityki jądrowej i bezpieczeństwa jądrowego.

  1 grudnia 2015 r. Martynenko zarejestrował w administracji Rady Najwyższej oświadczenie o zrzeczeniu się uprawnień deputowanego, uzasadniając je tym, że przeciwko niemu toczy się „potężna kampania dyskredytacyjna”. Oświadczenie to nastąpiło po tym, jak deputowany z PPP, Serhij Łeszzenko, informował, że 22 października oficjalnie otrzymał potwierdzenie organów śledczych Szwajcarii o wszczęciu dochodzenia wobec Martynenki. Sam Martynenko wielokrotnie negował wszystkie zarzuty.

  22 grudnia 2015 roku Rada Najwyższa za trzecim razem zagłosowała za pozbawieniem Martynenki mandatu deputowanego.

  20 kwietnia 2017 Narodowe Biuro Antykorupcyjne Ukrainy poinformowało o podejrzeniu wobec Martynenki nadużycia funduszy państwowego przedsiębiorstwa Kombinat Górniczo-Oczyszczający Wschodni (Żółte Wody, obwód dnipropetrowski). Tego samego dnia detektywi NABU aresztowali Martynenkę.

  22 kwietnia Sąd Obwodowy w Solomiance w Kijowiewypuścił Mykołę Martynenkę za poręczeniami trzech ministrów i 18 deputowanych frakcji Ludowy Front.

  19 grudnia 2019 r. sprawa w Szwajcarii, w której figuruje Mykoła Martynenko, została skierowana do sądu szwajcarskiego. < p> 20 czerwca 2020 roku szwajcarski sąd pierwszej instancji uznał Mykołę Martynenko winnym prania 2,8 mln euro, skazał go na 12 miesięcy więzienia i 16 miesięcy warunkowo. < br> < p> 28 lipca 2022 r. Michaił Martynenko otrzymał drugie podejrzenie o przyjęcie łapówki. Martynenkowi zarzucono artykuły 368 i 209 Kodeksu karnego. Według dochodzenia w lipcu 2014 roku były deputowany otrzymał 311 600 euro od kierownictwa czeskiej spółki Skoda JS, zajmującej się budową i obsługą elektrowni jądrowych, za lobbing interesów na Ukrainie.

  Działalność społeczna. Martynenko - przewodniczący rady znanej organizacji społecznej ekspertów Centrum Razumkowa.

  Rodzina. Żonaty, ma cztery córki i syna.

  29.12.2023 r.