Medewko Ołeksandr

Data urodzenia: 25.07.1955

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodzony w wiosce Iskrawka w rejonie Akimowskim obwodu zaporożskiego. W 1980 roku ukończył Charkowski Instytut Prawa.

Kariera. W latach 1980-1992 Medewko był asystentem, starszym asystentem prokuratora w Drużkowie obwodu donieckiego, oraz starszym śledczym tej samej prokuratury.

W latach 1992-1999 - prokuratorem Konstantynowki na Doniecczyźnie.

W latach 1999-2001 - szefem zarządu nadzoru nad legalnością działań operacyjno-poszukiwawczych, dochodzenia i śledztwa przedprocesowego prokuratury obwodu donieckiego. Następnie jeszcze rok - pierwszym zastępcą prokuratora obwodu ługańskiego.

W lipcu 2002 roku objął stanowisko zastępcy prokuratora generalnego Ukrainy (Swiatosława Piskuna). Zwolnił to stanowisko po mianowaniu na stanowisko prokuratora generalnego Hennadija Wasyliewa. I ponownie objął w grudniu 2004 roku, po tym jak z powrotem do szefa GPU, ze skandalem odzyskując wezwanie w sądzie w sprawie nielegalnego zwolnienia prezydentem Leonidem Kuczma, wrócił Piskun. A w listopadzie 2005 r. Medewko sam został prokuratorem generalnym - po kolejnym skandalu ze zwolnieniem Piskuna (tym razem już prezydentem Wiktor Juszczenko), który nie zdołał obronić w sądzie utracone stanowisko i następnie podczas wyborów w 2006 roku pomyślnie przeszedł do parlamentu według listy Partii Regionów.

3 listopada 2010 roku odbyła się dymisja postanowieniem prezydenta Wiktora Janukowycza.

12 listopada 2010 roku postanowieniem prezydenta został pierwszym zastępcą sekretarza Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy.

W kwietniu 2014 r. postanowieniem p.o. prezydenta Ukrainy Aleksandra Turczynowa Medewko został zwolniony z Rady Bezpieczeństwa Narodowego.

Oceny i skandale. Pod kierownictwem Medewki, podobnie jak za Piskuna, Prokuratura Generalna nie wyróżniała się w ujawnianiu szczególnie efektownych przestępstw i doprowadzaniu ich do sądu i konkretnych orzeczeń sądowych. Tak, dalej dla społeczeństwa nieznane są okoliczności zatrucia Juszczenki i śmierci byłego szefa MSW Jurija Krawczenki, tożsamości zleceniodawców morderstwa Georgija Gongadze, organizatorów pobicia ludzi przed Centralną Komisją Wyborczą oraz instalacji serwera równoległego do manipulacji wyników głosowania podczas kampanii prezydenckiej 2004 roku.

Wcześniej otwarte niezadowolenie z pracy Prokuratury Generalnej i jej szefa regularnie słyszalne było z ust wówczas ministra spraw wewnętrznych Jurija Łucenki. Według niego, to właśnie w GPU nie są prowadzone najbardziej spektakularne sprawy karno-śledcze, ponieważ dotyczą interesów potęg tego świata. Wśród wrogów Medewki okazał się także były minister obrony Anatolij Hrycenko, który uważa, że prokuratura swoimi kontrolami ministerstwa obrony (w listopadzie-grudniu 2006 roku) prowadziła polityczne rozprawy nad niewygodnym dla antykryzysowej koalicji politykiem, zapominając o realnej walce z korupcją.

Niemniej jednak zdaniem obserwatorów, wtedy nabrało rozgłosu niezadowolenie z Prokuratury Generalnej i jej szefa tak na stanowisku przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy, jak i w sekretariacie prezydenta Ukrainy. Cierpliwość okazała się przepełniona wiosną 2007 roku - w apogeum konfliktu 'antykryzysowego' z Juszczenką, który postanowił rozwiązać parlament V kadencji i któremu ostatecznie stało się jasne, że Medewko nie jest dla niego sojusznikiem w ostrym starciu. Według jednej z wersji, na tym etapie długotrwałego kryzysu politycznego nadzór nad GPU niemal w całości przeszedł do Partii Regionów (w tym, przez Renata Kuz′mina - rodowitego Donacjanina i zastępcę prokuratora generalnego, nadzorującego pracę śledczą). Pod koniec kwietnia niezadowolenie z Bankowej 'cudownie' zbiegło się z decyzją sądu rejonowego Szewczenkowskiego w Kijowie, przywracającą na stanowisko prokuratora generalnego Piskuna (w związku z tym wstrząśnięte większość parlamentarna nawet planowała utworzyć specjalną komisję śledczą). 26 kwietnia Juszczenko przedstawił kolegium GPU 'nowego starego' szefa. Jednak trzykrotnie prokurator ponownie nie odnalazł porozumienia z zespołem głowy państwa. 24 maja Juszczenko zwolnił Piskuna i obciążył wykonywanie obowiązków prokuratora generalnego zastępcę prokuratora generalnego - prokuratora Autonomicznej Republiki Krymu Wiktora Szemczuka. Następnie nastąpił znanym szturmem na budynek Prokuratury Generalnej przez funkcjonariuszy specjalnej jednostki Berkut pod kierownictwem ministra spraw wewnętrznych Wasyla Czuszka - 'w geście poparcia' dla koalicji Piskuna. Zdobywcą upragnionego krzesła nie wrócił. Już 1 czerwca Juszczenko po negocjacjach z premierem Wiktorem Janukowyczem swoim dekretem przywrócił na stanowisko prokuratora generalnego Medewkę, osiągając porozumienie, że aparat śledczy GPU będzie nadzorował Szemczuk. Przy tym Piskun oświadczył, że nie będzie odwoływał się od decyzji prezydenta, ale wyraził pewność, że wkrótce ponownie wróci na stracone stanowisko.

Mimo planów i obietnic Piskuna, a także prób frakcji parlamentarnej Bloku Julii Tymoszenko zimą 2008 roku ruszyć fotel Medewki prokuratora generalnego, status Aleksandra Iwanowicza nie uległ zmianie. Miała więcej wrogów - między innymi deputowany Dawid Zhvania, którego GPU próbowało przyłapać na nielegalnym zdobywaniu obywatelstwa ukraińskiego. A wobec instytucji na ulicy Borisoglebskiej w stolicy padały oskarżenia o udział w politycznych rozgrywkach i braku rezultatów w walce z korupcją i ujawnianiu spektakularnych przestępstw (w tym, zatrucie Juszczenko, zabójstwo Gongadze i inne).

Rodzina. Medewko jest żonaty. Ma córkę.

22.07.2022 r.