Jurij Połaczenko

Data urodzenia: 20.02.1963

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodził się w Kijowie w rodzinie budowniczego. Jego ojciec - Włodzimierz Połaczenko - był honorowym prezydentem holdingu Kijewhorsztroj (lidera na rynku stołecznym budownictwa mieszkaniowego). Połaczenko uczęszczał do tej samej klasy w szkole co Dmytro Tabacznyk, były minister edukacji i nauki. W 1986 roku ukończył Kijowski Instytut Medyczny na kierunku leczenie. W 1996 roku uzyskał stopień kandydata nauk medycznych. W 2002 roku obronił doktorat z ortopedii i traumatologii.

Kariera. Po ukończeniu instytutu pracował jako pracownik naukowy w Kijowskim Instytucie Ortopedii (do 1994 roku). Następnie był zastępcą głównego lekarza medycznego korporacji Kijewhorsztroj, dyrektorem Międzynarodowego Centrum Leczniczo-Rehabilitacyjnego w Republice Kuby, głównym lekarzem medycznym korporacji Kijewhorsztroj.

Kariera polityczna. Od marca 1999 roku zajmował kierownicze stanowiska w Ministerstwie Zdrowia. Był wiceministrem, pierwszym wiceministrem sekretarza stanu, sekretarzem stanu, pierwszym wiceministrem.

Po raz pierwszy, 11 października 2005 roku, na stanowisko ministra zdrowia (w rządzie Jurija Jechanurowa) Połaczenko przeszedł z funkcji doradcy prezydenta Wiktora Juszczenki. Zachował stanowisko ministra również w nowym rządzie (Wiktora Janukowycza): w sierpniu 2006 roku został mianowany przez Radę Najwyższą na kwotę bloku partii politycznych Nasza Ukraina.

Jako minister zdrowia Połaczenko twierdził, że obecnie medycyna jest jedyną dziedziną, która 'w rynkowej gospodarce Ukrainy zajmuje nierynkową pozycję'. Przyznawał, że istnieje poważny problem z kontrolowaniem epidemii gruźlicy i AIDS. Uważał za słuszną krytykę dotyczącą zawieszenia kredytów udzielonych przez Bank Światowy na rozwiązanie tego problemu. Stwierdzał, że korupcja w systemie zezwoleń Ministerstwa Zdrowia nadal nie została pokonana i że 'na lokalnych szczeblach' ministerstwo nie jest w stanie kontrolować jakości opieki medycznej w prywatnych strukturach. Połaczenko był zwolennikiem 'narodowego systemu opieki zdrowotnej Ukrainy', główną zasadą którego było 'ubezpieczenie budżetowe'. Uważał jednak, że przy występowaniu relacji typu 'agent ubezpieczeniowy - pacjent - lekarz' należy utworzyć Państwową Inspekcję Zdrowia, która będzie kontrolować działalność budżetowych i prywatnych placówek medycznych, w interesie pacjentów. Opowiadał się za przyjęciem Kodeksu Medycznego i Kodeksu Etyki Medycznej oraz wprowadzeniem jasnych standardów medycznych.

Działalność Połaczenko na stanowisku ministra zdrowia, w przeciwieństwie do poprzednika Mykoły Połiszczuka, nie wyróżniała się radykalnymi i skandalicznymi decyzjami oraz innowacjami (takimi jak obowiązkowa praktyka absolwentów uczelni medycznych na wsi czy sprzedaż leków wyłącznie na receptę). Choć sam minister obiecywał, że 'skandale' (czyli rozgłośne decyzje) będą, ponieważ taka jest potrzeba reformowania branży.

Jesienią 2006 roku Nasza Ukraina, nie osiągnąwszy porozumienia z Partią Regionów ws. utworzenia szerokiej koalicji bez uczestnictwa komunistów, postanowiła odwołać ministrów 'pomarańczowych' z rządu. Połaczenko, wraz z innymi kolegami, złożył rezygnację. Jednakże nieco później, niespodziewanie dla wielu, postanowił ją wycofać, oświadczając, że nie chce traktować przechodzenia NU do opozycji, że był i pozostaje zwolennikiem szerokiej koalicji i chce kontynuować pracę na stanowisku ministra, ponieważ będzie bardziej pożyteczny społeczeństwu w tamtym miejscu, a nie w wielkiej polityce. Jednakże już 23 marca 2007 roku został zwolniony. Według słów premiera Janukowycza, Połaczenko złożył rezygnację z własnej woli z powodu planowanego przejścia na stanowisko dyrektora Instytutu Chirurgii i Transplantologii Akademii Nauk Medycznych Ukrainy imienia Ołeksandra Szalimowa. Tego samego dnia większość parlamentarna zatwierdziła na stanowisku ministra zdrowia Jurija Hajdajewa, wcześniej zastępcę ministra.

Od stycznia 2013 roku - poseł do Rady Najwyższej Ukrainy VII kadencji z ramienia Partii Regionów (nr 76 na liście). Bezpartyjny. W chwili wyboru był dyrektorem Państwowego Instytutu Chirurgii i Transplantologii im. Szalimowa.

16 stycznia 2014 roku głosował za 'ustawami dyktatorskimi' - pakietem antydemokratycznych ustaw, które znacząco ograniczały prawa obywateli i wolność słowa. W związku z tym w przyszłości zostało mu zakazane kierowania najwyższymi placówkami edukacyjnymi.

22 lutego 2014 roku wystąpił z frakcji Partii Regionów.

Tytuły i nagrody. Połaczenko - Zasłużony Lekarz Ukrainy. Odznaczony Orderem 'Za zasługi' III stopnia.

17.02.2022 r.