Życie Wołodymyra Zapokhalyo

Data urodzenia: 28.04.1949

Miejsce urodzenia. Wykształcenie.

Wołodymyr Zapokhalyo urodził się w Kijowie. W 1972 roku ukończył Uniwersytet Tarasa Szewczenko w Kijowie. Posiada stopień naukowy kandydata nauk historycznych.

Kariera.

Od 1976 do 1999 roku pracował jako wykładowca na Uniwersytecie Tarasa Szewczenko w Kijowie.

W latach 1993-2003 był założycielem i redaktorem naczelnym ukraińskiego czasopisma politologicznego 'Politczna Opinia'. Obecnie jest kierownikiem projektu internetowego 'Politczna Opinia', który realizuje czasopismo oraz Instytut Społeczeństwa Postkomunistycznego.

W latach 1998-1999 kierował działem polityki wewnętrznej Administracji Prezydenta Ukrainy (Leonid Kuczma).

Od 1999 do 2006 roku był wiodącym pracownikiem naukowym Instytutu Gospodarki Światowej i Stosunków Międzynarodowych Narodowej Akademii Nauk Ukrainy.

W latach 2006-2007 był deputowanym Ukrainy V kadencji z Bloku Julii Tymoszenko. Był przewodniczącym podkomisji ds. własności intelektualnej w Komisji Werchownej Rady ds. nauki i edukacji.

Od listopada 2007 roku jest deputowanym Ukrainy VI kadencji z BJuT. Był przewodniczącym Komisji Werchownej Rady ds. nauki i edukacji.

W chwili ponownego wejścia do parlamentu (od 1990 roku) bezpartyjny Zapokhalyo był już członkiem Wszechukraińskiego Związku 'Ojczyzna' (lider partii - Julia Tymoszenko).

Poglądy i oceny.

Jeszcze przed rozpoczęciem swojej kariery politycznej Wołodymyr Zapokhalyo uchodził za jednego z najbardziej znanych i najczęściej cytowanych ukraińskich politologów. Jak sam twierdzi, to nie on wybrał politologię, ale to politologia wybrała jego i uważa to za swój los. Wcześniej twierdził, że od 1989 roku 'jest w aktywnej opozycji do każdej ukraińskiej władzy'.

Jego zainteresowania naukowe obejmują geopolitykę, porównawczą politykę systemów politycznych krajów postkomunistycznych oraz technologie polityczne.

Był kierownikiem naukowym Centrum Badań Socjologicznych i Politologicznych 'Soziovyimir', które w 2002 i 2006 roku zostało wyróżnione przez zagranicznych obserwatorów jako najdokładniejsza analiza kampanii wyborczych na Ukrainie oraz prognoza wyników wyborów.

W parlamencie dał się poznać jako aktywny organizator polityki BJuT i obrońca Tymoszenko przed atakami kancelarii prezydenckiej i osobiście Wiktora Juszczenki.

Działalność naukowa.

Autor ponad 100 prac naukowych z zakresu nauk politycznych (30 z nich opublikowano za granicą). W tym: 'Dominująca elita i kontraelita we współczesnej Ukrainie' (1993), 'Metamorfozy władzy postkomunistycznej' (1996), 'Analiza polityczna postkomunizmu' (USA, 1997), 'Ukraina i Chorwacja: problemy społeczeństw postkomunistycznych' (Chorwacja, 1997), 'Intelektualni i władza w społeczeństwach postkomunistycznych' (1997), 'Politologia społeczeństw postkomunistycznych Ukrainy i Rosji' (1998), 'Aspekty polityki wewnętrznej bezpieczeństwa narodowego Ukrainy' (Polska, 1999), 'Społeczeństwo pozapaństwowe w erze postkomunistycznej' (1999).

Rodzina.

Żona Marina Pyrozjuk (autorka i prowadząca programy radiowe w Radio Swoboda). Córki Wiktoria i Anastasia, syn Władysław.

Śmierć. Zmarł 23 września 2011 roku w szpitalu w Kijowie Feofania po wcześniejszym udarze mózgu. Pochowany w Kijowie na cmentarzu Bajkowe.

25.09.2011