Władimir Radczenko

Data urodzenia: 23.10.1948

Władimir Iwanowicz Radczenko – general armii Ukrainy (od 2001). Minister spraw wewnętrznych Ukrainy (1994-1995). Przewodniczący Służby Bezpieczeństwa Ukrainy (1995-1998, 2001-2003). Sekretarz Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy (2003-2005). Wicepremier Ukrainy (12.01.-25.05.2007).

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodzony w Kijowie. W 1971 roku ukończył Kijowski Instytut Technologii Lekkiej Przemysłu specjalność 'inżynier chemiczny-technolog'. Rok później ukończył Wyższe Kursy KGB ZSRR w Mińsku. Później, w 1986 roku, w celu podniesienia kwalifikacji 'kapiejasowej', ukończył Wyższą Szkołę KGB ZSRR.

Kariera. W okresie sowieckim przyszły wysoko postawiony 'sługus' Ukrainy i general armii przeszedł drogę od zwykłego operanta Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego do zastępcy szefa KGB Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w obwodzie rówieńskim. Rozpad Związku Radzieckiego nie przerwał kariery Władimira Radczenko. Wtedy, na początku lat 90-tych, wielu funkcjonariuszy służb specjalnych na post-sowieckim terytorium aktywnie przechodziło do służb bezpieczeństwa rosnących, jak grzyby po deszczu, prywatnych struktur biznesowych, a nawet wstępowało do szeregów licznych uporządkowanych grup przestępczych. Władimir Radczenko kontynuował pracę w nowo utworzonej Służbie Bezpieczeństwa Ukrainy. Był szefem zarządzania w obwodzie tarnopolskim, kierownikiem zarządzania SBU ds. walki z korupcją i przestępczością zorganizowaną, zastępcą szefa Służby Bezpieczeństwa.

W 1994 roku musiał kilkukrotnie zmienić profil: Władimira Radczenkę mianowano ministrem spraw wewnętrznych. Rok później powraca do SBU, ale już jako przewodniczący. Po raz pierwszy tę funkcję piastował nieco mniej niż trzy lata. W kwietniu 1998 roku prezydent Leonid Kuczma przeniósł Władimira Radczenkę na stanowisko pierwszego wiceprzewodniczącego Sekretariatu Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy. Natomiast w lutym 2001 roku ponownie zasiadł na fotelu szefa Służby Bezpieczeństwa. Drugie podejście do stanowiska trwało do września 2003 r. Po czym Leonid Kuczma pragnął widzieć Władimira Radczenkę na stanowisku sekretarza RBNiO, które musiał przekazać w styczniu 2005 r. 'pomarańczowemu' Piotrowi Poroszenko.

Praca w zespole Janukowycza. Po rezygnacji ze stanowiska sekretarza RNBO o Władimirze Radczenko praktycznie nie było słychać. Premię po jego istnieniu raczej głośno przypomniał premier Wiktor Janukowycz, mianując 1 listopada 2006 r. generała swoim doradcą ds. społecznych. W grudniu, po rezygnacji z funkcji szefa SBU Igora Driczanego, niektórzy politycy zaczęli spekulować, że na wolne stanowisko prezydent powinien powołać Władimira Radczenkę. Jako postać 'równo oddaloną od wszystkich sił politycznych'. Według obserwatorów jednak prawdopodobieństwo takiego nominowania było skrajnie niskie. Natomiast zespół Wiktora Janukowycza miał wtedy swoje plany dla szefa SBU przynajmniej dwa razy. Co potwierdziło powołanie Władimira Radczenko na stanowisko, którego dotąd w ukraińskim rządzie w ogóle nie istniało - wicepremiera nadzorującego od razu wszystkie struktury siłowe. I który, zdaje się, był 'wymyślony' jako przeciwstawienie stanowisku sekretarza RBNiO, którego wówczas zajmował prezydencko nastawiony Witalij Hajduk. Mimo to w rządzie Janukowycza Władimir Radczenko pracował nieco krócej niż pół roku. Został zwolniony większością parlamentarną 25 maja w następnej fazie politycznego kryzysu, towarzyszącego ostryj walki o władzę między trzymającą władzę koalicją z jednej strony a prezydentem z parlamentarną opozycją - z drugiej. Oficjalnym powodem dymisji było oświadczenie wicepremiera, napisane 'z własnej woli' rzekomo z powodu 'recydywu starej choroby'. Według innej wersji, jak pisała gazeta Ukrainska Pravda, 'los Radczenki przedsiędwił jego tendencje do nieinterweniowania w zetktury pojawiania się globalnego politycznego schimana'. Tego samego dnia w wolne miejsce w rządzie wszedł były minister obrony, również człowiek z 'kliki Kuczy' Oleksandr Kuzmuk.

Odznaczenia. Podczas lat służby Władimir Radczenko otrzymał wiele różnych odznaczeń, w tym Orderem Bohdana Chmielnickiego III stopnia. Prezydent Leonid Kuczma dwukrotnie nagrodził go indywidualną bronią palną.

Informacje o dochodach. Łączna kwota ogłoszonych łącznych dochodów za rok 2006 wyniosła 405,4 tys. hrywien. Zgodnie z dostarczonymi danymi przed nominacją na stanowisko wicepremiera, z całej kwoty dochodu 117,16 tys. hrywien - pensja, 108,3 tys. hrywien - dywidendy, odsetki, tantiemy. Dochód członków rodziny - 288,5 tys. hrywien, z czego 270,5 tys. hrywien - dywidendy, odsetki, tantiemy. Władimir Radczenko posiada działkę o powierzchni 0,55 ha, garaż (20 mkw), a także samochód Honda o pojemności silnika 2 l. Rodzina ma działkę (0,19 ha), mieszkanie (169 mkw), garaż (20 mkw) i samochód Toyota o pojemności silnika 4 l. Na kontach w bankach i innych instytucjach finansowych osobiście Władimira Radczenko miał 1.146 tys. hrywien, a członkowie jego rodziny - 2.439,714 tys. hrywien. Nie było inwestycji w kapitał zakładowy firm ani u Władimira Radczenki, ani u członków rodziny.

Rodzina. Generał jest żonaty. Jego żona - Walentyna Wiaczesławowna - doktor nauk chemicznych, docent. Małżonkowie wychowali syna i córkę.

Śmierć. Zmarł 4 stycznia 2023 roku. Pochowany w Kijowie na Cmentarzu Bajkowym.

12.10.2023 r.