Semeniuk-Samsonenko Valentina

Data urodzenia: 04.06.1957

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodziła się we wsi Sareczje w rejonie Ruschyn w regionie Żytomierz. W 1982 roku ukończyła Żytomierski Instytut Rolniczy z tytułem 'Ekonomisty-organizatora produkcji rolnej'. W 1999 roku uzyskała dyplom na Krajowej Akademii Prawa Ukrainy im. Jarosława Mądrego.

Kariera. Przyszła polityk i szefowa Funduszu Państwowego rozpoczęła swoją karierę zawodową w 1974 roku jako referent w Sowietcie Ruschyn, kierowała grupą teatralną w lokalnym domu kultury. W latach 1977-1982 była zajęta pracą komunistyczną i studiami w instytucie. Po ukończeniu pierwszego dyplomu weszła do sowieckiej gospodarki planowej: pracowała jako księgowa, główna księgowa w scentralizowanej księgowości gospodarstwa rolnego, głównym ekonomistą w Komisji Planowania rejonu Ruschyn. W ostatnim roku istnienia ZSRR była sekretarzem Komitetu Rejonowego KPU.

W latach 1991-1994 V. Semeniuk była głównym ekonomistą planu rejonowego, zastępcą szefa działu socjoekonomicznego rejonowej administracji państwowej Ruschyn. Od września 1993 roku była pierwszym sekretarzem rejonowego komitetu partii Ruschyn, już nie sowieckiej, lecz ukraińskiej KPU.

W 1994 roku Valentina Semeniuk jako kandydat KPU w swoim okręgu wygrała wybory do parlamentu i po raz pierwszy została członkiem ukraińskiego parlamentu. Przyjęła funkcję sekretarza komisji parlamentu ds. rolnictwa, surowców naturalnych i rozwoju społecznego terenów wiejskich. W parlamencie przeszła z frakcji KPU do jedności Socjalistycznej Partii Ukrainy i przyłączyła się do Socjalistycznej Partii. Od tego czasu pozostaje socjalistką, jedną z czołowych postaci partii i zaufaną współpracowniczką przewodniczącego Socjalistycznej Partii, przewodniczącego parlamentu Oleksandra Moroza.

Po liście Socjalistycznej Partii Valentina Semeniuk przeszła przez parlament jeszcze trzykrotnie - w latach 1998, 2002 (w parlamencie IV kadencji kierowała frakcją Socjalistycznej Partii Ukrainy oraz specjalnym komitetem kontrolnym ds. prywatyzacji) i 2006.

W 2001 roku aktywnie wzięła udział w akcji 'Ukraina bez Kuczmy'. Później, w 2004 roku - w 'pomarańczowej rewolucji'. Stała się znana dla wielu Ukraińców dzięki częstej (jak na tamte czasy dla opozycji) i ostrej krytyce reżimu Leonida Kuczmy.

Po zwycięstwie Wiktora Juszczenki w wyborach prezydenckich Valentina Semeniuk w kwietniu 2005 roku została powołana na stanowisko szefowej Funduszu Państwowego z racji udziału Socjalistycznej Partii. Po wyborach do parlamentu w 2006 roku ponownie wolała stanowisko szefa Funduszu Państwowego niż pracę w parlamencie i odmówiła mandatu poselskiego.

26 grudnia 2008 roku ukraiński parlament zwolnił Valentinę Semeniuk-Samsonenko ze stanowiska przewodniczącej Funduszu Państwowego Ukrainy z własnej decyzji.

Poglądy i oceny. Jesienią 2005 roku Fundusz przeprowadził do tej pory najbardziej kontrowersyjną akcję reprywatyzacyjną w historii Ukrainy. Huta stali Krzywy Róg, diament krajowej metalurgii, która latem 2004 roku została kupiona przez właściciela firmy SCM Rinata Achmetowa i Wiktora Pinczuka, właściciela grupy Interpipe i zięcia prezydenta Leonida Kuczmy, za 803 mln dolarów, wróciła ponownie w ręce państwa. Następnie miała miejsce największa (w wyrażeniu finansowym) i najgłośniejsza (z transmisją na żywo w telewizji) sprzedaż mienia państwowego w historii ukraińskiej prywatyzacji. Pakiet akcji o wartości 93% Huty Krzyworyskiej został sprzedany na aukcji przez Mittal Steel za 4,8 miliarda dolarów. Przedstawiciele Socjalistycznej Partii w parlamencie głosowali przeciwko ponownej sprzedaży metalurgii. Jako socjalistka Valentina Semeniuk również nie była entuzjastycznym zwolennikiem tej transakcji. Po sprzedaży wielokrotnie podkreślała, że inwestor nie spełnia warunków umowy, więc huta powinna wrócić w ręce państwa.

W wywiadzie na temat swoich poglądów na prywatyzację upiera się, że strategiczne przedsiębiorstwa powinny pozostać pod kontrolą państwa i przynosić dochody do budżetu. Komentując plany rządu Janukowycza w 2007 roku na sprzedaż mienia państwowego o wartości 10 miliardów hrywien, Valentina Semeniuk skarżyła się: 'Całkowita wartość księgowa wszystkich pozostałych mienia państwowego wynosi 28 miliardów. Jeśli sprzedane zostanie jeszcze 10 miliardów, co wtedy zostanie?'

Jednak przewodniczenie Funduszowi wymaga, w przeciwieństwie do członkostwa w partii, aby Valentina Semeniuk 'handlowała' mieniem państwowym. Aby wszystko było uczciwe, obiecała Ukraińcom, że również w przyszłości będzie organizować ekscytujące pokazy prywatyzacyjne. W szczególności zamierza sprzedać duże pakiety akcji przedsiębiorstw takich jak Ukrtelekom i Portowy Zakład w Odessie. Jednak 'rozgrzewki' przy mniejszych obiektach, takich jak Spółka Akcyjna 'Lugansteglows', jak również Zarząd Komsomolskiego Rudnogo, nie były przykładem przejrzystości. Według Wiktora Juszczenki sprzedaż akcji tych przedsiębiorstw świadczy o zakorzenieniu praktyki 'kulrowej prywatyzacji' mienia państwowego.

10 stycznia 2008 roku Sąd Najwyższy Ukrainy ostatecznie orzekł, że prywatyzacja Lugansteglows była niezgodna z prawem. Szefowa Funduszu oznajmiła kampanię mającą na celu unieważnienie prywatyzacji jako 'mord polityczny i zlecenie polityczne'.

Jednak Valentina Semeniuk już kilka dni później zwróciła jeszcze więcej uwagi dziennikarzy i szerokiej opinii publicznej, nie z powodu skandalu prywatyzacyjnego, ale z powodu ogłoszenia planowanego na 19 stycznia ślubu.

Zima i wiosna 2008 roku to czas wielu ataków ze strony premier Julii Tymoszenko i jej bloku. Szefowa Funduszu została zrównana z nieprzyjemnymi zarzutami o działania nieprofesjonalne i niezgodne z prawem. Odmówiła stanowczo ofercie rządu, aby napisać rezygnację 'na własną prośbę'. Na zarzuty zareagowała sama atakami i zarzutami. Wymiana zdań zakończyła się 6 lutego decyzją rządu o odwołaniu Valentiny Semeniuk ze swoich obowiązków oraz powołaniu pierwszego wiceprzewodniczącego - zastępcy przewodniczącego Funduszu, przedstawiciela BYuT, Andrieja Portnowa. Ponadto rząd wszczął postępowanie służbowe przeciwko zniesławionej szefowej Funduszu.

Zważywszy na naturę i nastrój uformowanej w walkach politycznych socjalistki, zdecydowała się nie poddawać bez walki. Tego samego dnia oświadczyła, że próby odwołania jej z jej stanowiska uważa za niezgodne z prawem i nie opuści swojego biura. 'Ochrona w Funduszu Mienia Państwowego jest niezawodna', podkreśliła Valentina Semeniuk. 7 lutego prezydent uchylił decyzję rządu i wszczął badanie dokumentu rządowego przed Trybunałem Konstytucyjnym. Następnie Semeniuk wspierała prezydenta w zakazaniu sprzedaży Portowego Zakładu w Odessie, zapoczątkowanej przez premier.

26 grudnia 2008 roku ukraiński parlament decyzją zwolnił Valentina Semeniuk-Samsonenko ze stanowiska przewodniczącej Funduszu Mienia Państwowego, kończąc tym samym opisaną dyskusję.

Rodzina. W 1995 roku została wdową. Wychowała sama dwie córki. Jej nowym partnerem życiowym był Witalij Samsonenko - kijowski biznesmen, współwłaściciel 'Towarzystwa Ubezpieczeniowego Samson'. Jego imię jest również związane z takimi przedsiębiorstwami jak 'Lider-Kredyt' i 'Ekspress-Kredyt', które specjalizują się w ubezpieczeniach i kredytach. Z informacji gazety 'Wzrok' wynika, że majątek biznesmena oszacowano na 40 milionów dolarów. W dniu ślubu Valentina Semeniuk przyjęła nazwisko Semeniuk-Samsonenko.

Odznaczenia. Semeniuk jest zasłużonym ekonomistą Ukrainy.

Śmierć. 27 sierpnia 2014 roku Valentina Semeniuk-Samsonenko została znaleziona martwa w swoim domu w miejscowości Chaika w regionie Kijów. 'Strzał oddano z broni myśliwskiej w głowę', stwierdziło ministerstwo spraw wewnętrznych. Organy ścigania badają również wersję samobójstwa. Koledzy byłej przewodniczącej Funduszu nie wierzą jednak w wersję samobójstwa.

28.08.2014