Petr Symonenko

Biografia Petra Symonenki

Data urodzenia: 01.08.1952

Miejsce urodzenia. Edukacja. Peter Symonenko urodził się w Doniecku. W latach 1969-1974 zdobył wykształcenie w zakresie inżynierii górniczej-elektromechaniki na Donieckim Politechnicznym Instytucie. W 1991 roku ukończył Kijowski Instytut Polityki i Zarządzania Społecznego.

Kariera. W 1974 roku Symonenko rozpoczął pracę jako konstruktor w Instytucie Donieckiego Donchiprouglemash. Od 1975 roku zajmował się działalnością komunistyczną i partyjną. Pracował jako inspektor, kierownik działu, sekretarz miejskich i obwodowych komitetów Komsomołu w Doniecku, a także sekretarz Centralnego Komitetu Komunistycznego Związku Młodzieży Ukrainy. Do rozpadu ZSRR zajmował kierownicze stanowiska w Mariupolu oraz w Komitecie Obwodowym KPZR w Doniecku. Po zakazie działalności partii komunistycznej w 1991 roku był wiceprezesem generalnym korporacji Ukruglemash.

W 1993 roku po legalizacji partii został pierwszym sekretarzem Komitetu Obwodowego Donieckiego. W czerwcu 1993 roku na zjeździe partyjnym w Doniecku został wybrany pierwszym sekretarzem Centralnego Komitetu Komunistycznej Partii Ukrainy, faktycznie stając się następcą KPZR na terenie Ukrainy.

SB o podejrzeniach wobec Symonenki. Specnaz Rosji przewiózł go w czasie walk pod Kijowem

Jutro Rada Narodowa w Charkowie. Muraev, na którego czają się sankcje, wzywa ludzi do 'ochrony przyszłości'

NRPN znów grozi procesem telewizji Nasz. Chce odebrać licencję za wystąpienie Muraeva

Od 1994 roku Symonenko pięciokrotnie z rzędu był wybierany do Rady Najwyższej Ukrainy. Za każdym razem przewodniczył frakcji parlamentarnej KPZR. W pierwszej kadencji parlamentu pracował w komitecie Rady Najwyższej ds. kultury i duchowości, a w kolejnych - w komitecie ds. polityki prawnej.

Kilka razy startował w wyborach na prezydenta Ukrainy. W 1999 roku był najmocniejszym konkurentem Łeonida Kucmy: przeszedł do drugiej tury, ale nie zdołał zwyciężyć. Udział w wyścigu prezydenckim 2004 roku również zakończył się niepowodzeniem.

Z roku na rok popularność KPZR wśród wyborców spadała. Jeśli w 1998 roku otrzymała 128 mandatów z 450 w parlamencie, to w 2002 roku - o połowę mniej. W wyborach parlamentarnych 2006 roku KPZR zdobyła zaledwie 21 mandatów. Latem 2006 roku KPZR stała się partią rządzącą (pierwszy raz w swojej najnowszej historii). Po wyborach Symonenko i jego zwolennicy zgodzili się na utworzenie tzw. koalicji antykryzysowej wraz z Partią Regionów i Partią Socjalistyczną Ukrainy. Ze względu na wejście w sojusz z 'donieckimi oligarchami', KPZR i jej kierownictwo spotkało się z licznymi krytykami. Jednak partia komunistyczna nie utrzymała się długo u władzy. Po przedterminowych wyborach do Rady Najwyższej w 2007 roku partia Symonenki pozostała poza parlamentarną koalicją. W 2010 roku Symonenko ponownie ubiegał się o stanowisko prezydenta, ale uzyskał jeszcze mniej głosów niż podczas poprzedniej kampanii prezydenckiej.

Po przejęciu władzy przez Wiktora Janukowycza KPZR weszła do zreformowanej koalicji "Stabilność i reformy". A po tym, jak Sąd Konstytucyjny przywrócił obowiązywanie Konstytucji z 1996 roku i nie było potrzeby koalicji, Partia Komunistyczna weszła w skład głównej większości.

16 stycznia 2014 roku zagłosował za 'ustawami dyktatorskimi' - pakietem antydemokratycznych ustaw, które znacznie ograniczały prawa obywateli i wolność słowa.

25 marca 2014 roku KPZR wysunęło Petra Symonenkę jako kandydata na prezydenta Ukrainy. 16 maja, w jednym z odcinków telewizyjnych między kandydatami na prezydenta, ogłosił on wycofanie swojej kandydatury, ale CEC nie zgodziła się na to z powodu upływu terminu wycofania kandydatur. W wyniku wyborów Peter Symonenko zajął dziewiąte miejsce spośród wszystkich kandydatów, uzyskując wynik 1,51%.

15 sierpnia 2014 roku Symonenko został poinformowany o podejrzeniach przez Służbę Bezpieczeństwa Ukrainy. Według organów ścigania, podczas okupacji obwodu kijowskiego Piotr Symonenko zwrócił się do Kremla w sprawie 'ewakuacji' do Rosji - Moskwa poleciła wysłanie specnaz Rosji do wywiezienia podejrzanego i jego rodziny z Berezovki w rejonie Makarowskim. Później Symonenko przeprowadził się do Rosji, gdzie stał się funkcjonariuszem organizacji komunistycznej pod wodzą deputowanego nielegalnej Dumy Gennadija Żyganowa. W październiku 2022 roku Piotr Symonenko wziął udział w zjeździe komunistów na Kubie, gdzie próbował zalegalizować okupację części terytorium Ukrainy. W kwietniu 2023 roku wziął udział w kolejnej akcji propagandowej w Mińsku, w której poparł kontynuację agresji Rosji przeciwko Ukrainie i wezwał do taktycznego uderzenia jądrowego.

Wizje i oceny. Według ekspertów, utrata zaufania do partii komunistycznej przyczyniła się zarówno do ogólnego spadku popularności ideologii komunistycznej, jak i do polityki kierownictwa oficjalnie opozycyjnej partii pod przewodnictwem Symonenki (szczególnie za czasów prezydentury Kucmy), która często była sprzeczna z deklaracjami opozycyjnego charakteru. Nie przypadkowo część elektoratu KPZR w swoim czasie oddała głos na Partię Socjalistyczną. Po przedterminowych wyborach w 2007 roku KPZR zdobyła 27 mandatów (o sześć więcej niż półtora roku temu). Chociaż według niektórych obserwatorów jest to raczej zasługa regionalistów niż komunistów.