Stephen Hawking

Biografia Stephena Williama Hawkinga

Data urodzenia: 08.01.1942

Stephen William Hawking - angielski teoretyk fizyki, który zdobył sławę dzięki swoim badaniom w astrofizyce, w szczególności z teorią czarnych dziur oraz popularyzacji wiedzy naukowej.

W swoich badaniach badał teorię pochodzenia wszechświata z Wielkiego Wybuchu oraz teorię czarnych dziur. Postulował, że czarne dziury o mniejszej masie tracą energię, emitując promieniowanie Hawkinga przez swój horyzont zdarzeń i ostatecznie 'umierają'.

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Stephen Hawking urodził się 8 stycznia 1942 roku w Oxfordzie, skąd jego rodzice przybyli z Londynu, aby uciec przed bombardowaniami niemieckich samolotów. Jego ojciec, Frank Hawking, był badaczem w ośrodku medycznym w Hampstead, a jego matka, Isobel Hawking, była jego sekretarką. Oprócz Stephena wychowywano dwie młodsze siostry (Phillipa i Mary) oraz jego adoptowanego brata, Edwarda.

W 1962 roku Stephen ukończył studia na Uniwersytecie Oksfordzkim (B.A.), a w 1966 roku uzyskał na Trinity College Uniwersytetu w Cambridge stopień doktora (Ph.D.) na podstawie swojej pracy dyplomowej pt. 'Właściwości rozszerzających się wszechświatów'.

Kariery naukowej. Od 1965 roku Hawking pracował jako badacz w Gonville and Caius College Uniwersytetu w Cambridge. Od 1968 do 1972 roku był w Instytucie Astronomii Teoretycznej, od 1972 do 1973 roku w Instytucie Astronomii, a od 1973 do 1975 roku w Instytucie Matematyki Stosowanej i Fizyki Teoretycznej. Od 1975 do 1977 roku uczył teorii grawitacji, a od 1977 roku był profesorem fizyki grawitacyjnej, a od 1979 roku profesorem matematyki.

W latach 1974-1975 Hawking był stypendystą w California Institute of Technology. Sam określał się jako profesor matematyki, który po szkole średniej już nigdy nie kontynuował nauki matematycznej. W pierwszym roku swojego nauczania w Oksfordzie uczył swoją klasę, będąc dwa tygodnie z przodu.

W 1974 roku Hawking został wybrany członkiem Royal Society. W 1979 roku został profesorem Lucasiana na Uniwersytecie w Cambridge, stanowisko, które pełnił do 2009 roku.

Choroba. Cierpiał na chorobę neuronów ruchowych, której pierwsze objawy wystąpiły, gdy miał 21 lat. Na początku były one słabe: lekkie niezdarności i kilka niespodziewanych upadków. Diagnoza była wielkim szokiem, ale pomogła mu w wyjaśnieniu przyszłości:

„Chociaż nad moją przyszłością wisiał wielki znak zapytania, zaskakująco odkryłem, że nagle miałem więcej radości z życia niż wcześniej.”

Po pierwszej diagnozie w 1963 roku lekarze dali mu tylko dwa i pół roku życia, ale choroba nie rozwijała się tak szybko, a on zaczął korzystać z wózka inwalidzkiego dopiero pod koniec lat 60. XX wieku.

W 1985 roku Stephen Hawking poważnie zachorował - miał zapalenie płuc. Po serii operacji przeszedł tracheotomię i stracił zdolność mówienia. Profesor Hawking przez jakiś czas mógł jedynie wskazywać na kartę z literami, gdy ktoś wskazywał na pożądany znak. Ekspert komputerowy Walt Woltosz z Kalifornii usłyszał o stanie profesora Hawkinga i wysłał mu opracowany przez siebie program o nazwie “Equalizer”, który pozwalał mu wybierać potrzebne słowa z systemu menu za pomocą przełącznika w dłoni.

Jedyną sprawnością, która mu pozostała, był palec wskazujący prawej ręki. Później pozostała tylko sprawność w mięśniach twarzy w jego policzku, na którym zamontowany był czujnik. Dzięki temu czujnikowi mógł sterować komputerem, co umożliwiło mu komunikację z innymi.

Pomimo swojej ciężkiej choroby prowadził aktywne życie. W 2007 roku odbył lot paraboliczny na pokładzie specjalnego samolotu, a w 2009 roku planowany był lot w kosmos, który jednak nie doszedł do skutku.

Osiągnięcia naukowe. Jeden z najbardziej wpływowych i znanych teoretyków fizyki naszych czasów, twórca kwantowej kosmologii. Znany z badań nad czarnymi dziurami, kosmologią teoretyczną i kwantową grawitacją.

Główny obszar badań Hawkinga koncentruje się wokół kosmologii i kwantowej grawitacji. Jego najważniejsze osiągnięcia to:

• zastosowanie termodynamiki do opisu czarnych dziur;
• opracowanie teorii w 1975 roku, że czarne dziury 'parują' poprzez zjawisko znane jako promieniowanie Hawkinga;
• w 1971 roku Hawking w ramach teorii Wielkiego Wybuchu zaproponował koncepcję mikroskopijnych czarnych dziur o masie sięgającej miliardów ton, zajmujących jednak objętość protonu. Obiekty te znajdowały się na granicy między teorią względności (z powodu ich masy i grawitacji) a mechaniką kwantową (z powodu ich rozmiaru).
• 21 lipca 2004 roku Hawking wygłosił wykład, w którym przedstawił swoje spojrzenie na rozwiązanie paradoksu utraty informacji w czarnej dziurze.

Książki i popularyzacja nauki. Był aktywny w pisaniu książek i popularyzacji nauki. Jego najsłynniejsze dzieła to: 'Krótka historia czasu', 'Czas kosmiczny', 'Wielki Wybuch i inne gorące opowieści'.