Jean-Claude Juncker
Jean-Claude Juncker
Jean-Claude Juncker jest luksemburskim i europejskim politykiem, który był premierem Luksemburga od 1995 do 2013 roku oraz przewodniczącym Komisji Europejskiej od 2014 do 2019 roku. Urodził się 9 grudnia 1954 roku w rodzinie hutniczej w Redange-sur-Attert w Luksemburgu.
Juncker ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Strasburskim (Francja) w 1979 roku i został członkiem Luksemburskiej Izby Adwokackiej. W 1980 roku został przyjęty jako adwokat do luksemburskiej Izby Adwokackiej, jednak nigdy nie pracował jako adwokat.
Od 1982 do 1984 roku Juncker był sekretarzem stanu ds. pracy i zabezpieczenia społecznego. W 1984 roku po raz pierwszy wybrano go na deputowanego do luksemburskiego parlamentu. W latach 1984-1989 był ministrem pracy, a następnie ministrem finansów w rządzie Jacques'a Santera. W tym okresie Juncker był również szefem Banku Światowego w Luksemburgu.
Od 1990 do 1995 roku Juncker był przewodniczącym Chrześcijańsko-Społecznej Partii Ludowej. Po mianowaniu Jacques'a Santera na przewodniczącego Komisji Europejskiej, Juncker został 20 stycznia 1995 roku mianowany premierem Luksemburga w koalicji z Luksemburską Socjalistyczną Partią Robotniczą.
Juncker był najdłużej urzędującym szefem rządu wśród swoich kolegów w Europie. Jednocześnie pełnił funkcję ministra stanu i ministra pracy (1995-1999) oraz ministra finansów (1995-2013).
W 2013 roku zrezygnował z funkcji premiera, po tym jak ujawniono skandal dotyczący luksemburskiej służby wywiadowczej i bezpieczeństwa (SREL) związany z korupcją i nielegalnym podsłuchiwaniem polityków. Komisja dochodzeniowa uznała, że premier odpowiada za działania SREL pod jego przewodnictwem.
Juncker popiera wprowadzenie euroobligacji, co spotyka się z oporem niemieckiego ministra finansów Wolfganga Schäuble'a.
W 2004 roku był rozważany jako potencjalny kandydat na przewodniczącego Komisji Europejskiej.
W styczniu 2005 roku został trzykrotnie wybrany przewodniczącym Eurogrupy (zgromadzenie ministrów finansów strefy euro). W lipcu 2012 roku jego kadencja została przedłużona o kolejne 2,5 roku, ale w styczniu 2013 roku ustąpił.
Juncker jest jednym z najpotężniejszych polityków Unii Europejskiej. Aktywnie angażuje się w dalszy rozwój UE. Był jednym z inicjatorów Traktatu z Maastricht (1992, podstawowy traktat UE) oraz wprowadzenia jednolitej waluty europejskiej (1999). Był jednym z twórców paktu stabilności i wzrostu UE (1997), który ograniczał maksymalny poziom deficytu budżetowego krajów członkowskich (3% PKB) oraz zadłużenia publicznego (60% PKB). Wspiera integrację w ramach UE oraz wzmocnienie instytucji UE.
Należy zauważyć, że Juncker zainicjował pierwszy szczyt UE-Ukraina 5 września 1997 roku. Wtedy uznał się za głównego lobbystę Ukrainy w UE. Juncker popiera integrację Ukrainy z Europą.
16 lipca 2019 roku Ursula von der Leyen została przewodniczącą Komisji Europejskiej, a Juncker przeszedł w jej miejsce.
Odznaczenia. Wielki Krzyż Zasługi Norwegii (1996), Wielki Krzyż Zasługi Orderu Gwiazdy Rumunii (2003), Honorowy Obywatel Trewiru (2003), Wielki Krzyż Zasługi Orderu 'Za zasługi dla Włoskiej Republiki' (2007), Order 'Dostyk' I klasy (Kazachstan, 2008), Wielki Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja, 2002), Odznaka 'Za zasługi dla Republiki Austrii' (2010), Order 'Za zasługi' (Saarland, 2010), Order 'Za zasługi' (Badenia-Wirtembergia, 2011). W 2006 roku otrzymał Międzynarodową Nagrodę Karola Wielkiego za rządowe wkłady Luksemburga w europejską integrację.
Rodzina. Juncker jest żonaty. Jego ojciec był hutnikiem i członkiem Chrześcijańskiego Związku Zawodowego.