Vasiliy Volga

Data urodzenia: 05.03.1968

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodził się w Sewerodonecku, w obwodzie ługańskim. W 1990 roku ukończył Wyższą Szkołę Inżynieryjno-Militarną w Sewastopolu (kwalifikacje - inżynier mechanik, specjalista w zakresie instalacji energetyki jądrowej). W 1999 roku ukończył Międzyregionalną Akademię Zarządzania Zasobami Ludzkimi ze specjalizacją w bankowości. Studiował w Instytucie Demokracji w Waszyngtonie oraz bankowości w Austrii.

Kariéra. Po służbie wojskowej Volga przez trzy lata pracował jako kierownik grupy turbin na atomowych okrętach podwodnych Floty Północnej. Następnie wrócił na Ukrainę i znalazł miejsce w prywatnym biznesie. Od 1993 do 1998 roku był dyrektorem generalnym kijowskiej spółki z o.o. DOS LTD oraz dyrektorem firmy z o.o. Mizar LTD.

Jako osoba publiczna był dyrektorem generalnym Międzynarodowego Związku Ukraińskich Przedsiębiorców, przewodniczącym krajowej organizacji 'Kontrola Publiczna', a następnie liderem tej samej partii. W wyborach parlamentarnych w 2006 roku został wybrany do Rady Najwyższej z numerem 17 na liście SDPU, będąc członkiem tej partii. Został sekretarzem komitetu Rady do walki z przestępczością zorganizowaną i korupcją.

Z powodu przedterminowego zakończenia mandatów V. Rady stracił swoje miejsce w parlamencie.

W styczniu 2008 roku Ministerstwo Sprawiedliwości zarejestrowało nową partię założoną i kierowaną przez Volgę - Zjednoczenie Lewicowych Sił.

22 marca 2010 roku został na mocy decyzji rządu Mykoły Azarowa mianowany przewodniczącym Państwowej Komisji Regulacji Rynków Usług Finansowych.

19 lipca 2011 roku został 'aresztowany z powodu przestępstwa związanego z korupcją'. 20 lipca kijowski sąd rejonowy w Peczersku zarządził jego areszt na dwa miesiące. Prowadzący sprawę prokurator generalny Renat Kuzmin skomentował to aresztowanie, mówiąc, że Volga i trzej inni urzędnicy są oskarżani o przyjęcie łapówki w wysokości 500 000 USD.

25 lipca 2011 roku, na polecenie prezydenta Wiktora Janukowycza, został zwolniony z pozycji przewodniczącego nadzoru usług finansowych.

Sprawy karne. 19 lipca 2011 został aresztowany przez śledczego Prokuratury Generalnej Ukrainy razem z pracownikami SBU pod zarzutem przestępstwa korupcyjnego. 24 września 2012 roku sąd rejonowy Shevchenko w Kijowie skazał go na pięć lat więzienia, za próbę przyjęcia łapówki w wysokości 500 000 dolarów. Pozostali oskarżeni otrzymali wyroki w zawieszeniu.

3 grudnia 2014 roku Vasiliy Volga został uwolniony, a reszta kary została zamieniona na pracę społeczną.

Od 2017 roku mieszkał przez pewien czas w Rosji, po czym wrócił na Ukrainę.

6 listopada 2018 roku SBU przeprowadziło rewizję w mieszkaniu Vasiliya Volgi w związku z dochodzeniem w sprawie próby zamachu stanu i zdrady stanu na podstawie artykułów 109 i 111 Kodeksu Karnego Ukrainy.

Ambicje. W 2004 roku bezskutecznie kandydował, towarzysząc głośnym i kontrowersyjnym wypowiedziom, na urząd prezydenta Ukrainy.

W grudniu 2006 roku lider frakcji socjalistów Ivan Boky charakteryzował młodego kolegę w następujący sposób: 'To dość złożona osobowość, dopiero poważnie integruje się w partię i nie jest kluczową postacią, która może określić oblicze partii.' Niemniej jednak, według obserwatorów, Volga dążył do prominentnej roli zarówno w Partii Socjalistycznej, jak i w rządzącej koalicji antykryzysowej po wyborach w 2006 roku: często udzielał mediów wywiadów i komentarzy na różne tematy oraz brał udział w programach dyskusyjnych w telewizji i radiu. Oświadczenia i oceny energicznego socjalisty często wydawały się nieuzasadnione i jednostronne oraz często były po prostu skandaliczne, obraźliwe lub prowokacyjne. Jak charakteryzacja ruchu Jurija Łucenki Nasza Ukraina (po Volgie - 'partia wojny') lub działań ministra obrony Anatolija Hrycenki ('Kraj stał się świadomy rozmiaru nadużyć w Ministerstwie Obrony, a ta osoba wciąż nie jest w więzieniu... Hrycenko będzie w więzieniu!'). A co z oświadczeniem polityka Ostrosłowa do prezydenta Wiktora Juszczenki po jego poleceniu rozwiązania parlamentu: ' Wątpię, że osoba, która prawie wypiła szklankę dioksyny, będzie się zachowywać w odpowiedni sposób'.

Jednak do początku sierpnia 2007 roku Hrycenko wciąż pozostawał ministrem obrony i był kandydatem na ludowego deputowanego z numerem 4 na liście Bloku Nasza Ukraina - Narodna Samoborona, podczas gdy Volga spędzał ostatnie dni jako deputowany Wierchownej Rady V kadencji i nie miał żadnych perspektyw, aby znaleźć się w parlamencie przyszłej kadencji po przedterminowych wyborach wrześniowych. Jego nazwisko nie pojawiło się w części listy zarówno 'rodowitej' Partii Socjalistycznej, jak i Partii Regionów, z którą najwyraźniej sympatyzował.

Volga samogłosił swój ekskluz z listy SDPU, że tuż przed rozdzieleniem miejsc na listach otrzymał polecenie partyjne - aby pojechać na Donbas i ostro skrytykować rząd regionalny. Po odmawiając przyjęcia nieodpowiedniego miejsca 39, postanowił wycofać swoją kandydaturę i zamiast Partii Regionów skrytykować lidera SDPU, Aleksandra Moroza, który 'panicznie bał się stracić przewodniczącego parlamentu'.

Po porażce Partii Socjalistycznej w wyborach Volga publicznie ogłosił, że zamierza walczyć o przewodnictwo tej siły politycznej. Gdy numer z 'wewnętrznym zamachem stanu' nie został zaakceptowany, zorganizował, przewodził i zaczął 'promować' swoją własną partię lewicową.

Relacje między Volgą a jego byłym patronem politycznym oraz mentorem wciąż są w stanie permanentnej wojny. Przy każdej nadarzającej się okazji przeciwnicy wymieniają ciosy słowne i grzebią wzajemne projekty polityczne.

Rodzina. Volga jest żonaty. Ma dwóch synów (Wasilij i Ilja) oraz dwie córki (Jelena i Jekatierina).

05.03.2022