Roman Zvarych

Data urodzenia: 20.11.1953

Roman Mychajłowycz Zvarych - ukraiński polityk, ludowy deputowany Ukrainy III, IV, V, VI i VIII kadencji. Minister sprawiedliwości w rządach Julii Tymoszenko i Wiktora Janukowycza.

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodził się w Yonkers (Nowy Jork, USA) w rodzinie ukraińskich emigrantów politycznych. Rodzice - Mychajło Petrovycz (właściciel renomowanej firmy budowlanej) i Stefania Prokopowna - mieszkają w USA.

Jak kiedyś podano na stronie rządu Ukrainy, w latach 1971-1976 Zvarych studiował na Manhattan College na kierunku nauki społeczne. W 1976 roku kontynuował naukę na Columbia University, 'w dwa lata zdobył prawo do pracy nauczycielskiej i rozpoczął pracę nad dysertacją'.

Kariera. W latach 1986-1991 wykładał na Uniwersytecie Nowojorskim teorię polityki, filozofię, intelektualną historię i teorię prawa.

Od 1991 roku mieszka na Ukrainie. W 1995 roku stał się pierwszym w historii USA, który zamienił obywatelstwo amerykańskie na ukraińskie.

Przeprowadziwszy się na Ukrainę, zaczął pracować jako dyrektor służby informacyjno-analitycznej 'Demosa' Centrum Demokratycznych Reform.

Kariera polityczna. Od maja 1998 do maja 2002 - deputowany Rady Najwyższej III kadencji, wybrany z listy Ruchu Ludowego Ukrainy. Początkowo pracował w komitecie Rady ds. reformy prawnej, a następnie - w komitecie ds. spraw zagranicznych.

Od maja 2002 do marca 2005 roku - ponownie poseł na Ukrainę, członek frakcji Nasza Ukraina. Pracował jako zastępca szefa komitetu parlamentarnego ds. integracji europejskiej. Był członkiem stałej delegacji Rady Najwyższej w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy. Od lutego do września 2005 roku - minister sprawiedliwości w rządzie Julii Tymoszenko. W następnym rządzie (Jurija Jechanurowa) jego stanowisko zajął Serhij Howłaty.

W marcu 2006 r. Zvarych po raz trzeci został posłem (z listy Naszej Ukrainy). A w sierpniu został ponownie mianowany ministrem sprawiedliwości - z puli Naszej Ukrainy, która po podpisaniu Uniwersału o jedności narodowej z Partią Regionów, SPK i KPU rozważała możliwość wejścia do szerokiej koalicji parlamentarnej. Pomimo długich negocjacji różnice między stronami okazały się większe niż wspólne i NU podniosła kwestię odwołania swoich ministrów. 1 listopada Rada Najwyższa głosowała za odwołaniem Zvarycha, którego tego samego dnia zastąpił Ołeksandr Ławrynowycz, który był już pracownikiem kierującym Ministerstwem Sprawiedliwości w pierwszym rządzie lidera PR Wiktora Janukowycza. Wkrótce prezydent Wiktor Juszczenko mianował byłego ministra swoim przedstawicielem w Radzie Najwyższej.

Na czas kampanii przedterminowych wyborów parlamentarnych włączono go na przejściową część listy megabloku sił demokratycznych Nasza Ukraina - Ludowa Samoobrona i zrezygnował ze stanowiska w Sekretariacie Prezydenta. Stał się przedstawicielem NUANS w Centralnej Komisji Wyborczej.

W latach 2007–2012 był deputowanym do Rady Najwyższej Ukrainy VI kadencji z ramienia bloku NUANS.

W nadzwyczajnych wyborach parlamentarnych w 2014 roku nie został wybrany do Rady Najwyższej, startując pod nr 82 na liście Bloku Petra Poroszenki.

4 kwietnia 2018 roku Centralna Komisja Wyborcza zarejestrowała Romana Zvarycha jako deputowanego, w Radzie zastąpił Wałerija Paczana.

Widoki i oceny. Obserwatorzy uważają Zvarycha za profesjonalnego 'pracownika politycznego', dość skutecznie zaspokajającego swoje ambicje. Poza posłowaniem i zajmowaniem stanowiska ministra, w różnych okresach pełnił funkcje kierownicze w Kongresie Nacjonalistów Ukrainy i partii Reforma i Porządek.

Zvarych to polityk, który nie boi się publiczności. Często znajduje się w gronie pierwszych komentatorów najbardziej rezonansowych wydarzeń. Zazwyczaj wygląda przekonująco w bitwach prawnych i politycznych. Jest nazywany nie tylko doświadczonym politykiem publicznym, ale także mistrzem polityki korytarzowej. Zvarycha można było zobaczyć w gronie negocjatorów od Naszej Ukrainy podczas prób stworzenia 'pomarańczowej' koalicji w formacie NU - BYuT - SPK lub koalicji z udziałem Partii Regionów.

Był przeciwnikiem lustracji, był wśród inicjatorów akcji antykorupcyjnej 'Czyste ręce'. Stanowczo wspiera konieczność integracji europejskiej i przystąpienia Ukrainy do NATO, opowiada się za dalszym dostosowaniem ukraińskiego prawa do standardów europejskich.

Skandale. Zvarych wielokrotnie stanął w centrum skandali. Na przykład w 2002 r. 'wyborczym' roku, kiedy próbowano odebrać mu (bezskutecznie) zwycięstwo w wyścigu parlamentarnym w okręgu wyborczym Iwano-Frankiwska. Wiosną 2005 roku stał się bohaterem artykułu w 'Ukraińska pravda' w związku z jego amerykańskim wykształceniem. Korespondent gazety twierdził, że minister wcale nie jest profesorem na Columbia University i autorem kilku prac naukowych oraz nie otrzymał dyplomu z wspomnianej uczelni, jak wskazywały jego wcześniejsze oficjalne biografie. Ten artykuł postawił ministra w bardzo niekorzystnym położeniu, zmuszając go do aktywnego rozliczania się (co, jak zauważyli niektórzy obserwatorzy, - niezbyt przekonująco).

Podczas pierwszego pobytu na stanowisku szefa Ministerstwa Sprawiedliwości Zvarych stał się 'osobiściym' wrogiem organizacji Porobali za odmowę rejestracji jej jako partii. Wtedy też złożył protest przeciwko zakazowi rządowemu reeksportu ropy naftowej. Oficjalnym powodem protestu był rzekomy wpływ 'deputowanych z branży naftowej' na działalność jego ministerstwa. Jednocześnie minister, zdaniem niektórych polityków i ekspertów, dał podstawy do podejrzeń o lobbowanie interesów firmy reeksportującej Oyl-transit, zastępcy dyrektora generalnego której była jego żona.

Rodzina. Polityk jest żonaty. Żona - Swietłana Wiktoriwna Kowaliewska (ur. 1963) - z wykształcenia historyk-etnograf. Syn Bohdan (ur. 1986) - student Wydziału Prawa Kijowskiego Uniwersytetu im. T. H. Szewczenki.

31.10.2023 r.