Przełom technologiczny: naukowcy opracowali baterię, która przekształca odpady jądrowe w energię elektryczną.

Badacze z Uniwersytetu Stanowego Ohio dokonali ważnego przełomu w dziedzinie oszczędzania energii. Opracowali baterię jądrową, która może przekształcać odpady jądrowe w energię elektryczną.

Amerykański zespół już przetestował prototyp nowej generacji baterii. Ta bateria może uzyskiwać wystarczającą ilość promieniowania jądrowego do zasilania mikrochipów.

Baterie jądrowe są znane ze swojej zdolności do generowania energii elektrycznej przez dziesięciolecia bez konieczności ładowania czy konserwacji.

Ta rewolucyjna bateria zbiera otaczające promieniowanie gamma z zużytego paliwa jądrowego i przekształca je w światło za pomocą kryształów scyntylacyjnych. Następnie to światło jest konwertowane na energię elektryczną za pomocą ogniw słonecznych.

'Zbieramy to, co uważa się za odpady, i w naturalny sposób staramy się przekształcić to w skarb', powiedział Raymond Kao, profesor inżynierii mechanicznej i lotniczej na Uniwersytecie Stanowym Ohio, który kierował badaniami.

Bateria jest bezpieczna w dotyku, ponieważ nie zawiera materiałów radioaktywnych. Jednak nie jest przeznaczona do szerokiego użytku. Naukowcy planują wykorzystać te baterie w systemach jądrowych do badań kosmicznych i głębinowych.

Technologia jest również rozwijana w Chinach w ramach pięcioletniego planu kraju. Chińska firma Betavolt rozpoczęła już produkcję baterii jądrowych do użytku komercyjnego, takich jak telefony, drony i urządzenia medyczne.

Prototyp stworzony w Ohio ma przybliżony rozmiar kostki cukru i może wytwarzać 1,5 mikrowata energii. Oczekuje się, że większe wersje będą mogły generować znacznie większą ilość energii elektrycznej.

'To przełomowe wyniki w kontekście mocy wyjściowej. Proces ten wciąż jest na wczesnym etapie, ale następny krok będzie polegał na generowaniu większej ilości watów z wykorzystaniem konstrukcji skalowalnych. Koncepcja baterii jądrowej ma duży potencjał w produkcji energii i w przemyśle czujników', powiedział Ibrahim Oksuz, pracownik naukowy w zakresie inżynierii mechanicznej i lotniczej na Uniwersytecie Stanowym Ohio.