Oleg Jankowski

Data urodzenia: 23.02.1944

Oleg Jankowski urodził się w rodzinie byłego kapitana sztabowego Lejb-gwardii Semenowskiego Pułku, który pochodził z polskiej szlachty. Dzieciństwo Olega upłynęło w kazachskim miasteczku Dżezkazgan. Z czasem Jankowscy przenieśli się do Saratowa. Tam miała miejsce teatralna debiutancka 14-letniego Olega - zastąpił chorej wykonawczyni epizodyczną rolą chłopca w sztuce 'Bębenkarka'.

Po premierze filmów 'Tarcza i miecz' i 'Służyli dwaj towarzysze' w 1968 roku O.Jankowski stał się sławny. Ponadto zaczął otrzymywać duże role w teatrze. W tym okresie O.Jankowski zagrał poważne role zarówno w repertuarze klasycznym ('Talenty i wielbiciele', 'Szklanka wody'), jak i współczesnym ('Człowiek zza szklanki'). Największy sukces O.Jankowski odniósł w roli księcia Myśkin (spektakl 'Idiota').

W 1973 roku O.Jankowski zaczął pracować w Moskiewskim Teatrze Lenkom, szybko stając się głównym aktorem. Wśród jego najlepszych spektakli: 'Autograd-XXI', 'Chłopak z naszego miasta', 'Rewolucyjny etiud', 'Dyktatura sumienia', 'Optymistyczna tragedia', 'Mewa', 'Barbarzyńca i heretyk', 'Hamlet'.

Jedną z najbardziej znaczących ról O.Jankowskiego w połowie lat 70. było ojca w filmie Andrieja Tarkowskiego „Zerkalo”. W 1983 roku A.Tarkowski ponownie zaprosił O.Jankowskiego do swojego obrazu - aktor zagrał pisarza Gierczakowa w dramacie 'Nostalgia'.

W latach 70. O.Jankowski brał udział w wielu produkcjach filmowych. Jego aktorska plastyczność pozwalała mu naturalnie wcielać się w różne role filmowe: działacza partyjnego ('Nagroda', 1974, 'Sprzężenie zwrotne', 1978), dekabrysty Kondratija Rylejewa ('Gwiazda uwodzącego szczęścia', 1975), nieukładającego się, drażliwego człowieka ('Cudze listy', 1976, 'Słodka kobieta', 1977) lub wręcz przeciwnie, bezcharakternego, słabego ('Słowo na obronę', 1977, 'Zakręt', 1979).

W rzeczywistym rozkwicie twórczości O.Jankowskiego jako aktora filmowego nastąpiły lata 80., 'uświęcone' współpracą z Markiem Zacharowem ('Zwykłe cud', 'Tamten von Münchhausen', 'Dom, który zbudował Swift', 'Zabić smoka'). Warto wspomnieć także o błyskotliwych rolach w filmach Romana Balaiana „Loty we śnie i na jawie” (1983, Państwowa Nagroda ZSRR za 1987 rok), „Całus” (1983), „Chroń mnie, mój talizman” (1987), „Filera” (1988), a także w społeczno-ekscentrycznej dramie Tatiany Lioznowej „My, poniżejpisani” (1981) i melodramacie Siergieja Mikałajana „Zakochany z własnej woli” (1982).

Na początku lat 90. O.Jankowski zagrał wyraziste i zupełnie różne role w tragiczno-komediowym filmie Giorgiego Daniela „Paszport” (1990) i historyczno-psychologicznej dramie Karena Szachnazarowa „Carobójca”. W następnych latach O.Jankowski rzadko pojawiał się na ekranie. Były interesujące role w filmach „Łąki snów i jawy” (1995), „Pierwsza miłość” (1995), „Rewizor” (1996). Ale sam aktor przyznawał, że „nie czerpie satysfakcji z żadnej z ostatnich prac”.

W 2000 roku O.Jankowski wyreżyserował swój pierwszy film, w którym zagrał jedną z głównych ról - „Chodź, obejrzyj mnie”. Dwa lata później wystąpił w filmie Walerego Todorowskiego „Kochanek”. W 2008 roku w filmie R. Balaiana „Rajskie ptaki”. Jednym z ostatnich filmów z jego udziałem był film „Stylagi” Młodszego Todorowskiego, który otrzymał rosyjską nagrodę filmową „Nika”.

O.Jankowski - Ludowy Artysta ZSRR (1991), laureat Państwowej Nagrody ZSRR (1987), dwukrotny laureat Państwowej Nagrody Rosji. W 2009 roku Prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew odznaczył wybitnego aktora Orderem Za Zasługi dla Ojczyzny II stopnia.

21.05.2009