Wiktor Bondar
Biografia Wiktora Wasiliewicza Bondara
Data urodzenia: 05.11.1975
Wiktor Wasiliewicz Bondar - minister transportu i łączności Ukrainy (2005-2006), zastępca przewodniczącego Sekretariatu Prezydenta (2006-2007), przewodniczący administracji obwodu dniepropietrowskiego (2007-2010). Poseł do Rady Najwyższej Ukrainy VII, VIII i IX kadencji.
Miejsce urodzenia. Edukacja. Urodził się w Leningradzie. W 1997 roku ukończył Narodową Akademię Prawną im. Mudrego na Ukrainie ze specjalnością w zakresie prawa. W 2004 roku uzyskał wyższe wykształcenie na Politechnice Kijowskiej (systemy informacyjno- zarządcze i technologie, analityka systemów komputerowych). Posiada stopień kandydata nauk prawnych.
Kariera. W latach 1993-1996 wspólnie ze wspólnikiem założył i zarządzał kancelarią prawną "Stalker".
W latach 1996-1997 pracował jako doradca prawny w PAO "Finansowo-Przemysłowa Grupa Sigma" (Charków).
W latach 1997-1999 był wiceprezesem ds. zarządzania w LLC "Europejski Fundusz Rozwoju" (Charków).
W latach 1999-2000 kierował zarządem PAO "Doniecki Mięsokombinat".
Latem 2000 roku został wiceprezesem LLC "Ukraińskie Komunikacje" (Kijów).
Od 2000 do 2005 roku pracował jako dyrektor centrum zasobów informacyjnych departamentu polityki wewnętrznej, zastępca dyrektora departamentu łączności z Radą Najwyższą Ukrainy, kierownik departamentu strategii rozwoju zasobów informacyjnych i technologii Sekretariatu Rady Ministrów Ukrainy.
Od czerwca 2005 do sierpnia 2006 roku pełnił obowiązki pierwszego wiceministra transportu i łączności Ukrainy, ministra transportu i łączności (po Jewheniu Czerwonence).
Od września 2006 do września 2007 roku pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Sekretariatu Prezydenta Ukrainy Wiktora Janukowicza. Kierował sprawami polityki regionalnej i kadr.
We wrześniu 2007 roku postanowieniem prezydenta Wiktora Juśczenki został mianowany pełniącym obowiązki przewodniczącego administracji obwodu dniepropietrowskiego. Od grudnia 2007 roku był gubernatorem obwodu dniepropietrowskiego (po Nadieżdzie Dejewej). 4 lutego 2010 roku, na przeddzień drugiej tury wyborów prezydenckich, został zwolniony ze stanowiska. Radni rady obwodowej dniepropietrowskiego wyrazili brak zaufania gubernatorowi Bondarowi. Wcześniej jawnie popierał premiera Julię Tymoszenko w wyborach prezydenckich, podczas gdy większość w radzie obwodowej dniepropietrowskiego należy do Partii Regionów (lider - Wiktor Janukowicz).
Od maja 2010 do marca 2011 roku był zastępcą przewodniczącego Służby Celnej Ukrainy Igora Kaletnika.
Od marca 2011 do maja 2012 roku pracował jako kierownik działu organizacyjno-dyspozycyjnego Służby Celnej.
Od 2012 do 2014 roku - poseł do Rady Najwyższej Ukrainy VII kadencji (kandydował w okręgu nr 191, obwód chmielnicki jako niezależny kandydat).
W 2012 roku wstąpił do frakcji Partii Regionów. Członek Komitetu Rady Najwyższej Ukrainy ds. polityki rolnej i stosunków ziemskich.
16 stycznia 2014 roku głosował za "ustawami dyktatorskimi" - pakietem antydemokratycznych ustaw znacznie ograniczających prawa obywateli i wolność słowa.
19 lutego 2014 roku Bondar ogłosił opuszczenie frakcji Partii Regionów. Bondar oświadczył, że podjął decyzję o opuszczeniu frakcji po tym, jak pracownicy SBU obwodu chmielnickiego (okręg, z którego Bondar startował, znajduje się w tym obwodzie) otworzyli ogień do aktywistów lokalnego Euromajdanu. Po opuszczeniu parlamentarnej frakcji Partii Regionów Wiktor Bondar razem z innymi posłami-mandatariuszami założył nową parlamentarną grupę "Suwerenna Europa".
Od listopada 2014 roku do dzisiaj - poseł do Rady Najwyższej Ukrainy VIII kadencji. Niezależny kandydat w okręgu nr 191.
Od 5 czerwca 2015 roku - przewodniczący partii politycznej "Odrodzenie".
5 września 2017 roku - wybrany przewodniczącym grupy parlamentarnej "Odrodzenie", po tym jak Witalij Chomutinnyk podjął decyzję o rezygnacji z kierowania grupą.
7 czerwca 2019 roku Wiktor Bondar ogłosił opuszczenie partii "Odrodzenie" i zrzeczenie się stanowiska przewodniczącego.
21 lipca 2019 r. Wiktor Bondar został wybrany do Rady Najwyższej Ukrainy IX kadencji w okręgu nr 191 (obwód chmielnicki). 29 sierpnia 2019 r. został wybrany współprzewodniczącym grupy parlamentarnej "Za przyszłość".
Widoki polityczne. Czasami deklarował, że jest konsekwentnym zwolennikiem Wiktora Juśczenki. Zasiadał w organach kierowniczych partii Nasz Ukraina - Ludowy Sojusz. Od lipca 2008 do kwietnia 2009 roku był zastępcą lidera partii Jedność Centrum (lider - Igor Kril). Odszedł z Jedności Centrum, mówiąc, że uważa za konieczne połączenie wszystkich sił demokratycznych Ukrainy w jeden proeuropejski projekt polityczny.
Nagrody. Odznaczony orderem "Za Zasługi" III stopnia, Krzyżem Oficerskim Orderu "Za Zasługi dla Litwy", posiada honorowe dyplomy rządu.
Rodzina. Jest rozwiedziony, wychowuje trzech synów i córkę.
Hobby. Zbiera fotografie nietypowych, czasem dowcipnych pomników z różnych