Leonid Tschernowezki

Leonid Michaiłowicz Tschernowezki

Data urodzenia: 25.11.1951

Leonid Michaiłowicz Tschernowezki - burmistrz i przewodniczący rady miejskiej Kijowa (2006-2012), przewodniczący kijowskiego rządu miejskiego (2006-2010). Prezydent koncernu Praveks (1992-1996). Zasłużony prawnik Ukrainy, doktor nauk prawnych.

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodził się w Charkowie. Absolwent szkoły nr 4 w Charkowie. Według swojej autobiografii 'Wyznanie burmistrza': '...szkoła była dla mnie raczej bardzo trudnym sprawdzianem, ponieważ zawsze miałem własne spojrzenie na rzeczy i zadawałem nauczycielom trudne pytania, na które nie chcieli odpowiadać. Nigdy nie uznawałem autorytetu jakiegokolwiek przełożonego - co ich irytowało. Dlatego w wieku 14 lat poszedłem jako montażysta do wytwórni samolotów, ponieważ nie chciałem dalej być w tych warunkach - to był oczywiście swoisty protest. Zorganizowano mi tam dobrą szkołę życia... Pracowałem w fabryce prawie rok. A potem wróciłem do szkoły, ponieważ wówczas sowiecka władza stanowczo wymagała średniego wykształcenia'.

W latach 1970-1972 odbył służbę wojskową. W 1977 roku ukończył Charkowskie Instytut Prawa ze specjalizacją w prawie.

Wszystkie materiały powiązane:

• 'Nieporozumienie'. Tschernowezki zareagował na podejrzenia o chęć zmiany granic Ukrainy
• Most Podylski. AMCU nałożyło milionową karę na dwie firmy za zmowy przy przetargach
• Straty w wysokości 4,5 mln UAH. Prokuratura przeprowadza przeszukania w sprawie mostu Podylskiego w Kijowie

Kariera. Od 1977 do 1981 roku Tschernowezki był głównym śledczym w prokuraturze obwodu kijowskiego. W latach 1981-1984 studiował w aspiranturze Charkowskiego Instytutu Prawa i uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych. Tematem jego pracy doktorskiej była 'Metodyka badania defraudacji dokonywanych przez funkcjonariuszy publicznych'.

Od 1984 do 1989 roku Tschernowezki był wykładowcą i prorektorem ds. naukowych Uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki w Kijowie. Od 1989 do 1996 roku uczestniczył w zakładaniu i rozwoju koncernu Praveks (do niedawna jego 'klejnotem' był bank Praveks, który w 2008 roku został sprzedany włoskiej bankowi Intesa Sanpaolo). Po przejściu do polityki Tschernowezki prowadził Chrześcijańsko-Liberalną Partię Ukrainy. Ma silne sympatie do Kościoła w Mszy Świętej (przewodniczący - Sandeh Adeladzha) i jednocześnie określa siebie jako ortodoksa.

Tschernowezki był trzykrotnie wybierany na deputowanego Rady Najwyższej Ukrainy (w latach 1996, 1998 i 2002). W Radzie Najwyższej IV Kongresu (2002-2006) był członkiem Komisji Budżetowej i przewodniczącym podkomisji ds. kontroli wydatków publicznych. Był częścią frakcji Nasza Ukraina. Przez jakiś czas pracował jako doradca prezydenta Wiktora Juszczenki.

Wiosną 2006 roku został wybrany na burmistrza Kijowa (jego głównymi przeciwnikami byli znany bokser wagi ciężkiej Witalij Kłyczko oraz były burmistrz stolicy Aleksander Omelczenko) i mianowany przewodniczącym kijowskiego rządu miejskiego, objął stanowisko przewodniczącego Rady Miejskiej Kijowa. Ponadto po raz czwarty został wybrany do Rady Najwyższej Ukrainy (na liście bloku Nasza Ukraina). Przez prawie pół roku nie mógł się zdecydować na złożenie mandatu deputowanego, kilkakrotnie otrzymywał przedłużenia od Centralnej Komisji Wyborczej. Według obserwatorów Tschernowezki obawiał się, że nie zdoła się utrzymać na stanowisku burmistrza stolicy, dlatego próbował zachować sobie miejsce na władzę.

Obawy przewodniczącego kijowskiego rządu miejskiego nie były bezpodstawne. Krótko po wyborach pogorszyły się jego relacje z deputowanymi Rady Miejskiej Kijowa z Bloku Julii Tymoszenko, Naszej Ukrainy oraz grupy Witalija Kłyczki i osiągnęły poziom otwartej wojny politycznej. Jesienią 2006 roku posiedzenia Rady Miejskiej przekształciły się w prawdziwe pole walki, na którym wielokrotnie dochodziło do jawnej przemocy. Główne przyczyny konfliktów wynikały z decyzji władz miejskich o trzykrotnym zwiększeniu stawek za usługi komunalne oraz aktywnego i budzącego wątpliwości, zdaniem przeciwników, rozdzielania gruntów. W rezultacie opozycja anty-Merkel w Radzie Miejskiej przy wsparciu innych ugrupowań politycznych i organizacji społecznych próbowała zorganizować ogólne wotum nieufności wobec Tschernowezki.

Po półtora roku blok Julii Tymoszenko (BYUT) zdołał mocno ugruntować władzę, przeforsować w parlamencie kwestię wcześniejszych wyborów burmistrza i rady miejskiej. Długotrwała walka o zmianę 'struktury władzy' w Kijowie nie przyniosła przeciwnikom Tschernowezki i jego zespołu praktycznie niczego. W maju 2008 roku ponownie został wybrany burmistrzem Kijowa, a blok jego nazwiska wygrał wybory parlamentarne w mieście.

Jednak Tschernowezki został szybko po wyborach prezydenckich 2010 roku, w których zwyciężył Wiktor Janukowycz, odwołany z zarządu miasta, a Aleksander Popow, zastępca przewodniczącego kijowskiego rządu miejskiego, zaczął odgrywać główną rolę w stolicy. W listopadzie tego samego roku Tschernowezki został zwolniony z funkcji kierownika kijowskiego rządu miejskiego. Przewodniczącym został Popow.

1 czerwca 2012 roku, dwa dni przed zakończeniem kadencji, Tschernowezki złożył rezygnację jako burmistrz Kijowa. 12 lipca Rada Miejska Kijowa przyjęła jego rezygnację.