Stanisław Mykołajenko

Data urodzenia: 09.02.1956

Miejsce urodzenia. Wykształcenie.

Urodzony w wsi Bohdanówka w rejonie Znamiańskim obwodu kirowohradzkiego. W 1978 roku ukończył Ukraińską Akademię Rolniczą na kierunku "inżynier-mechanik", w 1980 roku uzyskał kwalifikację "inżynier-pedagog". W 1991 roku uzyskał dyplom politologa w Odeskim Instytucie Politologii i Socjologii. Kandydat nauk pedagogicznych.

Kariera.

1978-1979 - laborant-wykladowca Kijowskiego Technikum Rolniczego.

1980-1982 - wykładowca, sekretarz komitetu Komsomołu Technikum Rolniczego w Kahańskim.

1982-1985 - sekretarz Komitetu Miejskiego Komsomołu w Kahańsku.

1985-1987 - dyrektor Technikum Rolniczego w Krasnoperkopsku.

1987-1988 - instruktor ds. nauki i placówek edukacyjnych w Herbacie Obwodowym Komitetu KPZR.

1988-1990 - I sekretarz komitetu rejonowego KPU w Niznioserhosach na Herbacie, przewodniczący rady rejonowej.

1991-1994 - zastępca kierownika zarządu edukacji Obwodowej Administracji Państwowej Herbacowskiej, starszy wykładowca, docent Herbacowskiego Instytutu Pedagogicznego.

2 czerwca 2014 mianowany pełniącym obowiązki rektora Narodowego Uniwersytetu Zasobów Biologicznych i Korzystania z Przyrody Ukrainy.

Od 29 sierpnia 2014 roku - rektor Narodowego Uniwersytetu Zasobów Biologicznych i Korzystania z Przyrody Ukrainy.

Działalność polityczna. Stanisław Mykołajenko był członkiem Socjalistycznej Partii Ukrainy, sekretarzem rady politycznej partii, jednym z najstarszych współpracowników lidera SPU Ołeksandra Moroz.

W latach 1994-1998 - poseł do Rady Najwyższej Ukrainy II kadencji. Członek frakcji Socjalistycznej Partii Ukrainy i Partii Chłopskiej Ukrainy. Sekretarz Komitetu Rady Najwyższej ds. nauki i ludzie edukacji.

W latach 1998-2002 - poseł parlamentu III kadencji. Pełnomocny przedstawiciel Socjalistycznej Partii Ukrainy i Partii Chłopskiej Ukrainy ("Lewy Ośrodek") w Radzie Najwyższej, członek frakcji SPU. Sekretarz Komitetu RN ds. nauki i edukacji.

W latach 2002-2005 - poseł do Rady Najwyższej Ukrainy IV kadencji. Pełnomocny przedstawiciel frakcji SPU, przewodniczący Komitetu RN ds. nauki i edukacji.

Od lutego 2005 do grudnia 2007 roku - minister edukacji i nauki Ukrainy w rządzie Julii Tymoszenko (od 4 lutego 2005 roku), Jurija Jehanurowa (od 27 września 2005 roku) i Wiktora Janukowicza (od 4 sierpnia 2006 roku).

W kwietniu 2009 r. Z powodu wewnętrznego konfliktu opuścił Socpartię i dołączył do bliskiej ideologicznie partii Sprawiedliwość, którą objął w sierpniu tego samego roku.

W grudniu 2011 roku odbył się zjazd zjednoczeniowy pięciu partii lewicowo-centrowych. Zjednoczona partia przyjęła nazwę Zjednoczeni Lewicowi i Wieśniacy, liderem partii został Stanisław Mykołajenko, liderzy partii przyłączonych zostali wybrani zastępcami. W czerwcu 2014 roku partia powróciła do nazwy Sprawiedliwość.

Działalność społeczna i naukowa.

Od 2005 roku Stanisław Mykołajenko przewodniczy Radzie Społecznej Pracowników Edukacji i Nauki Ukrainy. Prezydent Ogólnoukraińskiego Stowarzyszenia Pracowników Kształcenia Zawodowego.

Autor, współautor ponad 20 prac naukowo-metodycznych, publikacji z pedagogiki, nauki ekonomicznej dla uczniów placówek kształcenia rolniczego, podręczników do kursu "Podstawy zarządzania".

Rodzina.

Żona Halina Hryhorijewna (1961 r.) - z wykształcenia pedagog, w ostatnich latach pracowała jako asystent-konsultant posła do Rady Najwyższej Ukrainy.

Syn Stanisław (1980 r.) - absolwent Narodowej Akademii MSW Ukrainy, starszy porucznik milicji. Pracował jako dzielnicowy w Zarządzie do spraw przestępczości UMWS w obwodzie chersońskim, tragicznie zmarł w wypadku samochodowym we wrześniu 2004 r. w Chersoniu. Syn Mykołaj (1992 r.).

Brat Witalij Mykołajewicz (1951 r.) - dyrektor szkoły średniej we wsi polityczn.-socj. socialista.

Zainteresowania.

Literatura historyczna i filozoficzna, sport.

08.02.2022 r.