Oleg Rafalsky

Data urodzenia: 21.10.1959

Oleg Aleksiejewicz Rafalsky – ukraiński polityk i naukowiec. Zastępca szefa administracji Prezydenta Ukrainy (2010-2014). Od 2014 roku jest dyrektorem Instytutu Badań Politycznych i Etnicznych im. I.F. Kurasa NAS Ukrainy. Członek korespondent NAS Ukrainy, akademik NAPN Ukrainy. Wiceprezydent NAS Ukrainy.

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodził się w Zabrode w powiecie Czerniachowskim w obwodzie Żytomierskim. W 1983 roku ukończył Uniwersytet im. Tarasa Szewczenki w Kijowie (nauczyciel historii i nauk społecznych). Doktor nauk historycznych.

Kariera. 1983-1987 - asystent na katedrze historii ZSRR i Ukrainy, sekretarz komitetu Komsomołu w Instytucie Pedagogicznym w Kropywnyckim.

Od 1987 - aspirant na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki w Kijowie.

1990-1998 - starszy nauczyciel, kierownik katedry historii Ukrainy, dziekan Wydziału Języków Obcych, wykładowca na katedrze historii Ukrainy w Państwowym Instytucie Pedagogicznym w Kropywnyckim.

1998-2000 - pracownik Wydziału Mniejszości Narodowych w Instytucie Badań Politycznych i Etnicznych NAS Ukrainy.

1999-2000 Rafalsky przewodził partii Związek Demokratyczny. Dwukrotnie - w latach 2002 i 2006 - bezskutecznie kandydował na posłów do Rady Najwyższej Ukrainy. W 2002 roku - na liście bloku Partii Demokratycznej Ukrainy i Związku Demokratycznego. W 2006 roku - pod numerem 26 na liście 'Bloku Opozycji NIE TAK!', jako członek Partii Republikańskiej Ukrainy. 'Element podstawowy' bloku stanowiła SPU (o). Pierwsze dziesięć miejsc zajmowali pierwszy prezydent Ukrainy Leonid Krawczuk (nr 1), wówczas lider zjednoczonego 'esdeku' Wiktor Medwedczuk, jego zastępcy Nestor Szułych oraz Michał Papiew, przewodniczący Partii Republikańskiej Jurij Bojko. Wynik bloku - 1,01% głosów wyborców przy wymaganych 3% (11. miejsce w 'ogólnej klasyfikacji').

Od 2003 - szef głównego wydziału spraw wewnętrznych administracji prezydenta Ukrainy Leonida Kuczmy (szef administracji był Wiktor Medwedczuk).

2006-2007 - zastępca kierownika kancelarii premiera Ukrainy Wiktora Janukowycza (szef kancelarii był Siergiej Lewoczkina).

2008-2010 - pracownik kancelarii parlamentu Ukrainy, pierwszy zastępca szefa sekretariatu frakcji Partii Regionów.

W marcu 2010 roku Rafalsky został na mocy dekretu prezydenta Janukowycza mianowany zastępcą szefa administracji prezydenta Ukrainy - kierownikiem głównego wydziału dokumentacji (szef kancelarii - Lewoczkina). 5 kwietnia 2011 roku został usunięty z urzędu w wyniku reformy administracyjnej, jednak pozostał jednym z trzech zastępców szefa AP.

W zimie 2014 roku, po ucieczce Janukowycza z kraju, Rafalsky został dekretem pełniącego obowiązki prezydenta Aleksandra Turczynowa mianowany komisarzem szefa administracji prezydenta. Krótko później został przeniesiony na stanowisko zastępcy szefa, a jego miejsce zajmował Siergiej Paszyński. 10 czerwca 2014 roku prezydent Petro Poroszenko swoim dekretem mianował Rafalskiego zastępcą szefa AP.

27 października 2014 roku Rafalsky został zwolniony z urzędu na mocy dekretu prezydenta z formułą - 'na własną prośbę zgodnie z oświadczeniem, które złożył przed wejściem w życie ukraińskiego prawa 'O oczyszczeniu władzy'.

Od 2014 roku - dyrektor Instytutu Badań Politycznych i Etnicznych im. I.F. Kurasa NAS Ukrainy. Członek korespondent NAS Ukrainy.

Od października 2020 - wiceprezydent NAS Ukrainy.

Rodzina. Żona Walentyna (ur. 1960), synowie Oleg (ur. 1983) i Jewgienij, córka Wiktoria (ur. 2001). Brat - Igor Rafalsky, były szef administracji obwodowej Obuchów (obwód kijowski).

12.10.2023