Pomarańczowa rewolucja – 20. Sojusznicy opowiedzieli, którzy politycy przekonali Juszczenkę do przygotowania się do Majdanu.

Po tym, jak Wiktor Juszczenko postanowił ubiegać się o urząd prezydenta Ukrainy w 2004 roku, jego współpracownicy, Włodzimierz Filenko i Taras Stecki, doradzili mu, aby przygotował się do protestów.

Centrala «Naszej Ukrainy» nie poparła pomysłu Filenki i Steckiego, że Juszczenko powinien stać się kandydatem ludowym. Dowództwo zapewniało, że kandydaci ludowi nigdy nie wygrają wyborów.

Problemem stała się również konieczność przygotowania się do masowych akcji protestacyjnych, mimo że centrala początkowo nie dostrzegała takiej potrzeby. Jednak Iwan Płusz postanowił interweniować i zwrócił się do Juszczenki słowami:

Wiktor, ty pizde! Chłopaki mówią prawdę. Ty co, nie rozumiesz, że tak będzie, jak oni mówią? Będzie kłamstwo i fałsz! Wygrasz, a narysują, że przegrałeś

Z czasem stało się oczywiste, że Płusz miał rację, ponieważ Juszczenko rzeczywiście był «namalowany» jako przegrany, ale jego zwolennicy byli już gotowi do przeprowadzenia akcji protestacyjnych.

Rewolucja, która zmieniła Ukrainę

21 listopada 2004 roku rozpoczęła się Pomarańczowa rewolucja - pierwszy najmasowy protest w niepodległej Ukrainie. W rocznicę tych wydarzeń Ukraińcy dzielą się wspomnieniami z tamtych dni i publikują zdjęcia z Majdanu w mediach społecznościowych.

Wśród materiałów przygotowanych przez «Główwkom» na rocznicę Pomarańczowej rewolucji znajduje się wywiad z Romanem Bezsmertnym, jednym z najbliższych współpracowników Wiktora Juszczenki. Analizuje on przyczyny porażki ruchu, wewnętrzne konflikty oraz przesłanki do rewanszu Wiktora Janukowycza.

Również «Główwkom» wspomina o symbolice pomarańczowego ruchu i jego losach po rewolucji.