Serhij Kivalov

Data urodzenia: 01.05.1954

Serhij Wasiliewicz Kivalov - ukraiński deputowany ludowy III-VIII kadencji, przewodniczący Centralnej Komisji Wyborczej podczas wyborów prezydenckich w 2004 roku, które doprowadziły do Pomarańczowej Rewolucji.

Akademik Narodowej Akademii Nauk Prawnych Ukrainy, akademik Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy, prezydent Narodowego Uniwersytetu Akademii Prawniczej w Odessie.

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodził się w Mołdawskiej SRR - w Tyraspolu. Dzieciństwo spędził w obwodzie odeskim. W 1980 roku ukończył Sverdłowski Instytut Prawa, Wydział Sądowo-Prokuratorski ze specjalnością w dziedzinie prawoznawstwa.

Wszystkie powiązane materiały

• Szef Oddziału NABU w Odessie uczestniczył w wydarzeniu u Kivalova. Został on odwołany.
• Kivalov pojechał do Mołdawii na spotkanie z współpracownikiem głowy Ukraińskiego Prawosławnego Kościoła - UPNews
• Pawło Wowk i tajemne pomieszczenie. Jak funkcjonuje 'imperium zła' OAŚK: prawie detektyw

Kariera. 1980-1985 - aspirant, wykładowca, przewodniczący związku zawodowego Sverdłowskiego Instytutu Prawa.

Po obronie rozprawy doktorskiej, w latach 1985-1990 Kivalov pracował w organach wewnętrznych. Był dowódcą oddziału reagowania operacyjnego PPS w obwodzie odeskim, starszym wykładowcą, kierownikiem cyklu prawa administracyjnego i działalności administracyjnej Szkoły Policji w Odesie.

1989-1997 - wykładowca, starszy wykładowca, docent, profesor, kierownik katedry prawa morskiego i celnego, prorektor ds. pracy dydaktycznej Instytutu Prawniczego Uniwersytetu Odeskiego im. I. Miecznikowa. W tym samym czasie (w latach 1990-1998) był deputowanym Rady Rejonu Październikowego, a następnie - deputowanym Rady Miejskiej w Odesie.

Od kwietnia 1997 roku - rektor Instytutu Prawniczego Uniwersytetu Odeskiego im. I. Miecznikowa (od grudnia 1997 r. - Odeska Państwowa Akademia Prawnicza).

1998-2004 - prezydent Odeskiej Państwowej Akademii Prawniczej (w kwietniu 2000 roku uczelnia otrzymała status narodowy).

W marcu 1998 roku i w październiku 2003 Kivalov został wybrany członkiem Najwyższej Rady Sprawiedliwości. Od maja 2001 do marca 2004 r. był przewodniczącym NRZ.

W 1998 roku po raz pierwszy został deputowanym ludowym Ukrainy. Kierował podkomitetem reformy parlamentarnej i kontroli parlamentarnej Komitetu Rady Najwyższej ds. polityki prawnej.

W 2002 r. ponownie zwyciężył w wyborach do parlamentu w okręgu większościowym w Odesie. Kierował podkomitetem do spraw legislacji reformy politycznej i organizacji kontroli parlamentarnej Komitetu Rady Najwyższej do spraw polityki prawnej.

Od lutego do grudnia 2004 r. - przewodniczący Centralnej Komisji Wyborczej.

Od grudnia 2004 do maja 2006 r. - rektor Odeskiej Państwowej Akademii Prawniczej.

W marcu 2006 roku i we wrześniu 2007 roku dwukrotnie został deputowanym ludowym Ukrainy - V i VI kadencji (z ramienia Partii Regionów). Obie razy kierował Komitetem Rady Najwyższej ds. sprawiedliwości.

Od grudnia 2012 do listopada 2014 roku - deputowany ludowy Ukrainy VII kadencji, kandydat Partii Regionów z jednomandatowego okręgu nr 135 w obwodzie odeskim. Szef Komitetu Rady Najwyższej do spraw supremacji prawa i sprawiedliwości. Członek stałej delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.

Prezydent Narodowego Uniwersytetu Odeskiej Akademii Prawniczej.

Od 2013 roku reprezentant Ukrainy w Komisji Weneckiej.

16 stycznia 2014 roku głosował za 'ustawami dyktatorskimi' - pakietem antydemokratycznych ustaw, które istotnie ograniczały prawa obywateli oraz wolność słowa.

Jesienią 2014 roku w przedterminowych wyborach dostał się do Rady Najwyższej jako inicjatywa własna. Członek Partii Morskiej Ukrainy Serhija Kivalova. W kwietniu 2016 roku przewodniczący Rady Najwyższej Andrij Parubij ogłosił wstąpienie Kivalova do Bloku Opozycyjnego.

16 marca 2017 roku Serhij Kivalov został odwołany przez prezydenta ze stanowiska reprezentanta Ukrainy w Komisji Weneckiej z powodu wygaśnięcia mandatu.

W wyborach parlamentarnych 2019 roku startował w okręgu 135 większościowym (obwód odesk), Po przeliczeniu głosów przegrał w okręgu z wynikiem 31,63%, ustępując kandydatowi partii Sługa Ludu Ołeksijowi Leonowowi, który otrzymał 40,21%.

W wyborach lokalnych 2020 roku startował w wyborach na burmistrza miasta Odessy z ramienia Partii Morskiej Ukrainy Serhija Kivalova, w pierwszej rundzie zajął 5. miejsce (6,06%, 12516 głosów). W drugim głosowaniu poparł kandydata z partii OPZZ Mykołaja Skoryka.

Skandale. Najbardziej skandaliczna historia w biografii Kivalova związana jest z organizacją i przeprowadzeniem w 2004 roku wyborów prezydenckich na Ukrainie, które zakończyły się Pomarańczową Rewolucją w wyniku powszechnych fałszerstw, ponownego głosowania w drugiej turze i zwycięstwa opozycyjnego kandydata Wiktora Juszczenki.

Fakt masowych fałszerstw, zniekształcających rzeczywisty obraz woli obywateli na rzecz kandydata rządzącego, premiera Wiktora Janukowicza, został udowodniony przez sąd w wyroku opozycji. Szefa Centralnej Komisji Wyborczej po zwycięstwie Juszczenki kilkakrotnie okazywano do przesłuchań w Prokuraturze Generalnej i SBU, ale nie ponosił on ani odpowiedzialności kryminalnej, ani administracyjnej. Nawet w oczach znacznej części Ukraińców zakorzenił się jako jedna z kolorowych postaci politycznych i otrzymał w dniach Majdanu prześmiewcze przezwisko 'Pіdrahuĭ'.

Regalia. Doktor nauk prawnych, profesor (1997). Członek korespondent Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy (2003). Zasłużony prawnik Ukrainy (1998). Kawaler orderu 'Za zasługi' wszystkich stopni (1997, 1999, 2002). Odznaczony Orderem Księcia Jarosława Mądrego V stopnia (2004).

Rodzina. Żonaty. Żona - ekonomistka i prawniczka. Córka Tatiana Kivalova (1976 r.) - profesor katedry prawa cywilnego Ukraińskiego Narodowego Uniwersytetu Akademii Prawniczej w Odessie, dyrektor firmy prawniczej TSK, deputowana Rady Miejskiej w Odesie.

29.12.2023 r.