Tkaczenko Aleksander

Data urodzenia: 22.01.1966

Aleksander Władysławowicz Tkaczenko – ukraiński menedżer medialny, producent, dziennikarz, prowadzący telewizyjny. Były dyrektor generalny grupy 1+1 media. Posłowie do Rady Najwyższej IX kadencji z partii Sługa narodu. Od 4 czerwca 2020 do 27 lipca 2023 - minister kultury Ukrainy.

Miejsce urodzenia. Wykształcenie. Urodził się 22 stycznia 1966 roku w Kijowie. W 1990 roku ukończył wydział dziennikarstwa Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki.

W 2016 roku uzyskał dyplom Harvard Business School w programie 'Business of Entertainment, Media, and Sports'.

Wszystkie powiązane materiały

• Rząd wciąż poszukuje nowego ministra kultury – SzmyhalWiadomości
• Muzeum Holodomoru czy drony. Tkaczenko stwierdził, że tych pieniędzy nie można przeznaczyć na frontWiadomości
• Historia trwająca trzy lata. Jak zapamiętano Tkaczenkę na stanowisku szefa Ministerstwa KulturyŻycie

W 2018 roku ukończył kurs w INSEAD Business School w Singapurze w programie 'Value Creation for Owners and Directors'.

Kariera dziennikarza. W latach 1988-1991 - redaktor i prowadzący cotygodniowego programu telewizyjnego 'Młodzieżowe studio 'Hart' w państwowej telewizji UТ-1.

W latach 1991-1994 - korespondent ukraińskiego przedstawicielstwa brytyjskiej agencji informacyjnej Reuters w Kijowie.

W 1994 roku stworzył cotygodniowy program informacyjno-analityczny 'Posłowie' i został jego prowadzącym.

W latach 1998-1999, na bazie TK 'Nova mowa' na zlecenie kanału Inter, stworzył autorski program telewizyjny w formacie wywiadów z międzynarodowymi gwiazdami zatytułowany 'Twarze świata'. Gośćmi 'Twarzy' byli Dalajlama, Pinochet, Jean Chrétien, Jacques Chirac i inni.

Od stycznia 2000 do maja 2001 roku był doradcą premiera Ukrainy Wiktora Juszczenki (na zasadzie społecznej).

W okresie wyborów prezydenckich w 2004 roku prowadził debaty telewizyjne między Wiktorem Juszczenką a Wiktorem Janukowyczem.

Od 23 maja 2011 roku przez kilka lat prowadził program 'Tkachenko.UA' w formacie 45-minutowych wywiadów z politykami i gwiazdami na kanale 1+1.

Kariera menedżera medialnego. W latach 1994-1999 - prezydent telewizji (studia produkcyjnego) 'Nova mowa', która produkowała programy telewizyjne 'Posłowie' i 'Twarze świata' dla kanałów UТ-1 i Inter.

W grudniu 1996 roku wraz z całym zespołem 'Posłowie' przeszedł do nowej telewizyjnej stacji radiowej 'Studia 1+1'. Stworzona przez Tkaczenkę Telewizyjna Służba Informacyjna (TSN) rozpoczęła nadawanie 1 stycznia 1997 roku z prowadzącą Allą Mazur. Jednocześnie na 1+1 kontynuował nadawanie programu 'Posłowie', a Tkaczenko został również zastępcą dyrektora generalnego kanału.

W 1998 roku opuścił 1+1, koncentrując się na rozwoju 'Nowej mowy'.

W kwietniu 1999 roku objął stanowisko dyrektora kanału Nowy kanał, który już w 2000 roku znalazł się w czołówce rynku. Zreformował i uczynił konkurencyjnym program informacyjny 'Reporter', zapraszając do niego kilku członków zespołu 'Posłowie': Andrieja Szeweczenkę, Iwanna Najdę, Igora Kulasę.

Stanowisko dyrektora generalnego kanału Nowy kanał opuścił w 2005 roku.

W 2005 - został przewodniczącym rady nadzorczej i jednym z akcjonariuszy OOO 'Odeskiej Wytwórni Filmowej', zaczął zajmować się rozwojem sieci kin i dystrybucji filmów.

Od marca do maja 2008 roku pracował w Moskwie jako zastępca dyrektora generalnego kanału REN-TV w ramach umowy konsultacyjnej. Zajmował się programowaniem treści i ramówką nadawania.

Od sierpnia 2008 roku zajmuje stanowisko dyrektora generalnego grupy 1+1 media, do której należą kanały 1+1, 2+2, TET, PlusPlus, Bigudi, UnianTV, 1+1 International i Ukraine Today, house sale Plusy oraz firma produkująca treści telewizyjne 1+1 produkcja.

20 sierpnia 2019 roku Aleksander Tkaczenko ogłosił, że wycofał się z biznesu i złożył pełnomocnictwa kierownika mediakoncernu 1+1 media.

Kariera polityczna. Na wyborach parlamentarnych w 2019 roku został wybrany posłem z partii Sługa narodu, nr 9 na liście. Przewodniczący komisji ds. polityki humanitarnej i informacyjnej w Radzie Najwyższej IX kadencji.

4 czerwca 2020 roku Rada Najwyższa powołała Aleksandra Tkaczenko na stanowisko ministra kultury.

27 lipca 2023 roku Rada Najwyższa odwołała Aleksandra Tkaczenko z pozycji ministra kultury i polityki informacyjnej.

Deklaracja. Zgodnie z deklaracją za 2018 rok, Aleksander Tkaczenko posiada 5% akcji telewizyjnej i radiowej '1+1', 25% akcji internetowego wydania The Babel oraz 16,67% akcji Kwartal TV. Wśród innych jest właścicielem trzech firm filmowych Kinolaw, HTM, 1+1 Produkcja, a także wydawnictwa książek Knigolaw i innych. Wraz z żoną Aleksander Tkaczenko posiada dziewięć firm.

Producent. Wystąpił jako producent filmów 'Pieśń pieśni', 'Dom z wieżą', 'Wysocki. Dzięki, że żyjesz', 'Nad rzeką'.

Oprócz tego był producentem wielu popularnych seriali telewizyjnych, w tym 'Mleczarka z Chacapetówki', 'Jutro będzie jutro', 'Nadzieja jako potwierdzenie życia', 'Niebo w groszki' i wielu innych.

Rankingi. W 2018 roku Aleksander znalazł się w TOP-100 najpotężniejszych Ukraińców według rankingu magazynu FOCUS. Według rankingu najlepszych menedżerów Ukrainy 'TOP-100' delo.ua, stale zajmuje miejsca w czołówce najlepszych CEO w branży medialnej. Zgodnie z nagrodą 'X-Ray Marketing Awards', w 2017 roku znalazł się w TOP-3 dyrektorów generalnych, nastawionych na marketing.

Życie osobiste. W latach 1989-2009 był żonaty z scenarzystką, producentką firmy Art Forms Production Tatianą Gnedash.

Córka z pierwszego małżeństwa Aleksandra Tkaczenko (ur. 1989) pracuje w telewizji jako producent wykonawczy produkcji firmy 'Front Cinema' (wchodzącej w skład grupy medialnej Media Grupa 'Ukraina), od jesieni 2018 roku - kreatywny producent Nowego kanału. 20 sierpnia 2015 roku Aleksander Tkaczenko poślubił kolegę z produkcji Front Cinema Siergieja Uchina.

W styczniu 2015 roku Aleksander Tkaczenko wziął ślub w Izaackiej Katedrze w Jerozolimie z dyrektorem HR 1+1 Anną Barannik. Ceremonia odbyła się w gronie najbliższej rodziny i przyjaciół. W październiku 2015 roku para powitała na świecie syna Danila.

04.01.2024 r.