Stojąc na straży Ukrainy od pierwszych dni wojny. Przypomnijmy Borisa Tuszakowskiego.

Codziennie o 9 rano Ukraińcy oddają hołd pamięci wszystkim, których życie zabrała rosyjsko-ukraińska wojna. Dziś przypomnimy Borisa Tuszakowskiego.

Podczas wykonywania zadania bojowego w obwodzie zaporoskim 2 lutego 2025 roku zginął żołnierz

Tuszakowski Boris Ołeksandrowycz z wioski Bałki Bugaijowskiego rejonu

Boris Tuszakowski urodził się 2 maja 1981 roku, absolwent Liceum nr 2 w Radywylowie (w latach jego nauki Radywilska Szkoła Podstawowa nr 2 im. P.G. Stryżaka), złoty medalista ukończenia w 1998 roku.

W przeszłości – urzędnik, przez długi czas pracował w Radywylowskiej Powiatowej Administracji Państwowej jako główny specjalista w wydziale planowania przestrzennego, architektury, gospodarki komunalnej i infrastruktury ówczesnej administracji.

Po likwidacji RDA w trakcie reformy decentralizacji w Ukrainie podjął pracę w Radywylowskiej fabryce mebli.

Boris Tuszakowski został powołany do służby wojskowej w marcu 2022 roku przez Drugi Wydział Dubieńskiego RTCZ i SP.

Zginął 2 lutego 2025 roku podczas wykonywania zadania bojowego w okolicy miejscowości Primorskie w obwodzie zaporoskim w czasie działań wojennych na terytorium Ukrainy.

Modlitewnie wesprzeć rodzinę i pożegnać obrońcę na wieczny spoczynek zebrali się sąsiedzi, bliscy, przyjaciele, byli koledzy z pracy, duchowieństwo, przedstawiciele lokalnych władz oraz jego towarzysze broni.

Liturgia żałobna odbyła się w cerkwi Świętego Aleksandra Newskiego.

Jak zauważył w kazaniu po modlitwie proboszcz cerkwi o. Wjaczesław (Diemczuk), Boris był bardzo odpowiedzialnym i sumiennym chrześcijaninem oraz głęboko wierzącą osobą. Był uczestnikiem chórku cerkiewnego, często brał udział w chrześcijańskich pielgrzymkach. Zatem cała wspólnota duchowa szczerze modliła się o Królestwo Niebieskie dla jego duszy i gorzko opłakiwała dobrego i jasnego człowieka, dobrego i kochającego męża oraz ojca, który na zawsze pozostanie takim w pamięci wszystkich, którzy go znali, kochali i szanowali.

Na cmentarzu komunalnym w mieście Radywylów przedstawiciele Drugiego Wydziału Dubieńskiego RTCZ i SP, zgodnie z ceremoniałem wojskowym, wręczyli żonie zmarłego Natalii Pawłównie flagę państwową Ukrainy, pod którą obrońca bohaterstwo bronił swojej ojczyzny.

W bohaterze pozostały dwie małe córeczki w wieku czterech i sześciu lat, żona, starszy brat.

Głosy odchodzą w wieczność

«Glavkom» przyłącza się do minuty ciszy. Oddajemy hołd pamięci wszystkich Ukraińców, którzy zginęli w walce za ojczyznę. Przypominamy o tych, którzy zginęli z rąk rosyjskich najeźdźców, zapalamy świeczki pamięci i pochylamy głowy w smutku podczas ogólnonarodowej minuty ciszy, oddając hołd świetłej pamięci obywateli Ukrainy, którzy oddali życie za wolność i niezależność państwa: wszystkich wojskowych, cywilów i dzieci, wszystkich, którzy zginęli w walce z rosyjskimi okupantami oraz w wyniku ataku wrogo nastawionych wojsk na ukraińskie miasta i wioski.